திண்ணையில் வசித்த
அப்பா வீட்டுக்குள் வந்தார்
புகைப்படமாய் 

                            - பா. சேது மாதவன்

பின்பற்றக்கூடிய
ஒன்றும்
பின்பற்றக்கூடா
ஒன்றும்
வரலாற்றில்
ஒன்றாக இருக்கிறது.
வைப்பாட்டிக்கு
அரண்மனை கட்டித் தந்தான்
மைசூர் மகராஜா!
காதல் மனைவிக்கு
நினைவுச்
சின்னம் எழுப்பினான்
ஷாஜஹான்!
ஹரின் திலோத்தியின்
கண்ணீர்தானே
யமுனையானது!
அன்பு நாயகி
முத்தம்மாளுக்கு
சத்திரம் சாவடி
கட்டித் தந்தான்
மன்னன் சரபோஜி!
வாரிசு வாழ்க்கையில்
வந்தவர்கள்
இத்தனை கட்டியவர்கள்
பெற்றோருக்கு
என்ன கட்டினார்கள்?
யிபிள்ளை வரம் கேட்டு
அரச மரம் சுற்றினாள்
அங்கம் புரண்டாள்!
பத்தியமிருந்தாள்
பட்டினி கிடந்தாள்!
முதலில் பிள்ளை வரம்
கேட்டவர்கள் - பின்
ஆண் - பெண்ணென்று
பால் பிரித்தார்கள்
கள்ளிப்பால் கொடுத்தார்கள்!
பேர் சொல்ல
பிள்ளையயன்றார்கள்
பின்
கொள்ளிவைக்க
பிள்ளையயன்றார்கள்!
பதினெட்டு பிள்ளை
பெற்றவர்
பரதேசி ஆனதும் உண்டு!
பட்டணத்தில் வசித்தவர்
பட்டினி கிடந்து
செத்ததும் உண்டு!
இப்படி தவமிருந்து
பெற்றவர்கள்
தனிமைப்படுத்தப்பட்டார்கள்!
அனாதை இல்லத்திலும்
முதியோர் இல்லத்திலும்
இருக்கும்போது
பசி தீர்க்காத பிள்ளை
இறந்தபின் பால் ஊற்றுவதில்
என்ன பயன்?
சிந்திக்கலாமே!

ஜே. தமிழ்ச்செல்வன்

“என்ன வாழ்க்கையிது?

ஒன்றும் புரியாமல்

ஒரே மாதிரியாக

என்றாவது

ஒரு நாள்

ஏதாவது புரியும்” 

இப்படிப்பட்ட வாழ்க்கைதான் நம்முடைய வாழ்க்கை. ஏன், நாம் வாழும் முறை என்றே சொல்ல வார்த்தைகள் படையயடுக்கின்றன. அதைச் சரியான தொரு பாதையில், பயணிக்க வைப்பது தான் ‘சுதந்திரம்’.

சுதந்திரம் என்பது வெறுமனே நமக்கு மட்டுமே பயன்தரக்கூடிய கைப் பொருளாக இருக்கக்கூடாது. மாறாக, நமக்கும் நம்மைச் சுற்றி வாழும் அனைவருக்குமே பயனை விளைவிக்கக் கூடிய கைப்பொருளாக அமைய வேண்டும். அப்போதுதான் நாம் முழுமையான பலனை அடைய முடியும். அவ்வாறாக முயற்சித்துப் பயனைத் துய்க்கும்போதுதான் நாம் மேற்கொண்டிருக்கும் இச்சுதந்திரப் பயணம், பல மலைகள் ஏறி, ஆறுகள் கடந்து, சிகரங்கள் தாண்டி, வீர நடைபோடும் என்பதில் எந்தவித ஐயப்பாடும் இல்லை.

நீங்கள் உங்கள் பயணத்தைத் தேர்ந்தெடுங்கள்; அதற்கு நீங்களே வழிகாட்டியாய் இருங்கள். அத்தகைய வழிகாட்டி மட்டுமே நல்லதொரு பாதையைக் காட்ட முடியும். பயணத்தை எளிதாய்த் துவக்கி, விரைவாய் முடிக்க முடியும். ஆகவே, நீங்கள் பயணிக்கக் கூடிய இப்பயணம் அர்த்தமுள்ளதா, நியாயமானதா, உண்மையானதா, மற்றவருக்கு ஏற்ற ஒன்றா என்ற கேள்விகளை உங்கள் மனத்தில் பதித்து, என் சுதந்திரப் பயணத்தைத் தொடர்கிறேன்; முடிந்தால் என்னைப் பின்தொடருங்கள்...

உன் சுதந்திரம் எது?

கடந்த மாதம் விடுமுறை நாளில் ஒரு நாள் நான் என் நண்பர்களுடன் பூண்டி மாதா பசிலிக்காவிற்குச் சென்றிருந்தேன். அங்கே பூசை பார்த்துவிட்டு, அங்குள்ள பூங்காவில் சற்று நேரம் விளையாடிவிட்டு, மீண்டும் நாங்கள் அனைவரும் கல்லூரிக்கு வந்து கொண்டிருந்தோம். அப்போது நண்பர்கள் அனைவரும் கல்லணைக்குப் போகலாம் என்று சொன்னவுடன் நாங்கள் வரும் வழியில் கல்லணைக்குச் சென்றோம். அங்கு இறங்கியவுடன், நான் ஒரு காதல் ஜோடியைக் கண்டேன்.  அவர்கள் இருந்த நிலை என்னை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது வரும்போது என் நண்பர் ஒருவர், “ஏன் பிரதர், இவங்க இப்படி இருக்காங்க? இவங்களுக்கு அசிங்கமா இல்லையா? இவங்க ஏன் இப்படி செய்றாங்க?” என்று கேட்டார். ஆம், அந்த நண்பரின் மனத்தில் எழுந்த கேள்விகள் உங்கள் மனத்திலும் எழ வாய்ப்புகள் உண்டு. எல்லா வற்றையும் மீறி அவர்களிடம், “ஏன் இப்படி நடக்கிறீர்கள்?” என்று கேட்டால், “இது என்னுடைய சுதந்திரம்; உங்களுக்கு என்ன பாதிப்பு?” என்று நம்மை வாயடைக்கச் செய்வார்கள்.

சுதந்திரம் என்னவோ எல்லாருக்கும் ஒன்றுதான். ஆனால், அது மற்றவரையும் நம்மையும் பாதிக்காமல் இருக்க வேண்டும். இப்படிப்பட்ட பயணத்தைத் தான் நாம் தொடங்க, தொடர வேண்டும் என்பதுதான் நம்முடைய குறிக்கோள் மற்றும் இலட்சியம். அத்தகைய இலட்சியத்தை அடைய முயற்சிப்போம்.

சுதந்திரத் தீ எரிகிறதா?

“நீ இருந்தபோது

முழுமை

இரவு ஒளியானது

இப்போது வெறுமை

பகலும் இருளானது” 

அல்லல்பட்டு, அனுதினமும் பாடுபட்டு, அடி உதைபட்டு, எனக்கு உயிர் தேவையில்லை, என் நாடே தேவை என்று உயிர் துறந்தவர்களால் அன்று முழுமை பெற்றோம். அப்போது இரவுகூட ஒளியானது. இப்போதைய நிலையைச் சற்று யோசித்துப் பாருங்கள். உங்கள் இதயமே சற்று இயங்காமல் நின்று, மீண்டும் இயங்க முற்படும். இதுதான் இன்றைய உண்மை நிலை.

கடந்த வாரம் ஓர் ஆங்கில வார இதழில் ஒரு கொடூரமான நிகழ்வினை வாசித்தேன். அந்நிகழ்வை இப்போது உங்களோடு பகிர்ந்துகொள்ள ஆசைப் படுகிறேன். இதைப் படித்துவிட்டு நீங்களே முடிவு எடுங்கள், சுதந்திரத் தீ எரிகிறதா? அல்லது அணைந்துவிட்டதா? என்பதை.

அழகான பெண், 16 வயது, வீட்டின் வறுமையால் வேலை தேடிச் சொந்த ஊரான நேபாளத்தில் ஒவ்வொரு கடையாய் ஏறி இறங்கினாள். கடைசியாக ஒருவனிடம் அவள் வேலை வாங்கித் தாருங்கள் என்று சொன்னவுடன், அவன் அந்தப் பெண்ணை நேபாளத்திலிருந்து இந்தியாவுக்கு அழைத்து வந்து சிவப்பு விளக்குப் பகுதியில் விற்றுவிட்டான். வேலை வாங்கித் தருவதாகச் சொல்லி ஏமாற்றி விட்டான். அதன்பின் அவளது வாழ்க்கை தலைகீழாய்ப் போனது. தினமும் 20 பேருக்காவது விருந்தாக்கப்பட்டாள். அவளது வாழ்க்கை இருட்டானது. அது மட்டுமல்லாமல், அவளை வசியப்படுத்தி ஒரு சிறுநீரகத்தைத் திருடி 1 இலட்சத்து 9 ஆயிரத்துக்கு விற்றுவிட்டார்கள். அந்த விற்றக் கும்பலிலுள்ள ஒருத்தனுக்கே திருமணம் செய்து வைத்து, பணத்தையும் கொடுத்தார்கள். புதிய வாழ்க்கை மீண்டும் படையயடுக்க ஆரம்பித்தது. விபசார விடுதியின் கதவைத் தட்டியது. பிரபல பெண் கவிஞர் ஆண்டாள் பிரியதர்´னி தன்னுடைய கவிதையில் கீழ்க் கண்டவாறு ஒரு விபசாரப் பெண்ணின் நிலையைக் குறிப்பிடுகிறார் : 

“குறுகிய காலப் பத்தினி

நான்

தினசரி

அஞ்சு பேருக்காவது” 

இது கதையாக மட்டும்தான் நம் மனத்தில் தோன்றும். இந்நிகழ்வினைச் சற்று யோசித்தீர்களானால், நான் இப்பத்தியைத் துவங்கும் முன் எழுதிய கவிதைக்கு அர்த்தம் புரியும். அந்தப் பெண் வெறும் வறுமையினால் மட்டும் வாழ வில்லை. தன் உடல் வெறுமை யினாலும் வாழ்ந்தாள் என்பதுதான் உண்மை. ஆகவே, மனமுள்ள மகேசன்களே... மனமுள்ள மங்கையரே... 

இப்பேர்ப்பட்ட கொடுமையான நிகழ்வினைக் கேட்கும்போது நாம் சுதந்திரம் பெற்று விட்டோமா? என்று சிறு நெருடல் ஏற்படுவது நியாயம்தான். சுதந்திரத் தீயை ஏற்றக்கூடிய நல்ல உள்ளங்களாக மாற முற்படுவோம். இல்லையேல், காந்தி சமாதியில் மட்டும் தான் சுதந்திரத் தீ எரியும்; மற்றெங்கும் அணைந்துவிடும். 

இப்போதாவது புரிகிறதா உங்களுக்கு...? இப்போது வெறுமை மட்டுமே உள்ளது. ஆகையால் நண்பகல்கூட இருளாய் இருக்கிறது. 

சுதந்திரப் பயணத்தைத் தொடருங்கள்

“அரும்பு

பூ

பிஞ்சு

காய்

பழமாகியும்

கனிந்தும்

காம்பிடம் தவிக்கும் பழத்தைக் 

காற்று

தடவினாலும் போதும்

விழுந்து விடும்

அந்த வேலை காற்று செய்யவில்லை

அந்த வேளை பழத்திற்கு வரவில்லை” 

நம்முடைய நிலையும் இதுதான். நாமும் சுதந்திரமாய் இருப்பதில்லை. பிறரையும் சுதந்திரமாய்  வாழ விடுவதில்லை. நம்முடைய சுதந்திரம் பிறருக்குப் பாதிப்பை விளைவிக்கிறது என்றால் அங்கே சுதந்திரம் பறிபோனது என்றுதான் அர்த்தம். பின்வரும் ஒவ்வொரு கவிதையும் ஒரு தனிப்பட்ட மனிதனின் சுதந்திரம், நீங்களே யோசித்து முடிவெடுங்கள். அவர்களுக்குச் சுதந்திரம் உள்ளதா என்று. அதன்பின் உங்கள் சுதந்திரப் பயணத்தைத் தொடருங்கள்.

“பிடிக்கவில்லை

விடுமுறை நாட்களில்

வீடு” 

இது ஒரு மாணவனின் சுதந்திரம். இவன் பயணம் எதை நோக்கி...?

“சமையலறை தேடிச்

செல்கின்றன

என் கால்கள்

தாளிட்ட கதவுகளால்...” 

இது ஒரு பெண்ணின் சுதந்திரம். இவரின் பயணம் எதை நோக்கி...?

“எதற்காகவோ காத்திருந்து

மெளனத்தில்

கரைகிறது என் வாழ்க்கை!” 

இது மூதாட்டி ஒருவரின் சுதந்திரம். இவன் பயணம் எதை நோக்கி...?

இவர்களுக்கு இன்று வரை சுதந்திரப் பூ மணம் பரப்பவில்லை. பிறரின் சுதந்திரத்தை நாம் பறிக்காமல் இருக்கும்போது நம்முடைய சுதந்திரப் பயணம் எந்தவித தடையுமின்றி சுகமாக அமையும். ஆகவே, வாருங்கள் மனமுள்ள மனிதர்களாய் நம் சுதந்திரப் பயணத்தைத் தொடர்வோம்.

சுதந்திரக் காற்றைச் சுவாசித்து உங்கள் பயணம் தொடர வாழ்த்துக்களுடன்,  

சகோ. மாணிக்கம்

திருச்சி மறைமாவட்டம்

அன்புச் சகோதரனே, சகோதரியே, இயேசுவின் இணையற்ற நாமத்தில் என் அன்பான வாழ்த்துக்கள். நீங்கள் நலமாக இருக்கவும், உங்கள் வாழ்க்கை ஆசீர்வாதமாக விளங்கவும் இறைவனை மன்றாடுகிறேன்.

நம் இந்தியத் திருச்சபை இருபெரும் விழாக்களைக் கொண்டாடி மகிழ்கின்றது. அன்னையின் விண்ணேற்பு மற்றும் நம் நாடு சுதந்திரம் அடைந்த நாள் நினைவாகக் கொண்டாடுகிறது. இவ்விழா, நாம் விழாமல் இருக்க வேண்டும் என்பதற்கு ஒரு நினைவூட்டலே. சுதந்திர நாடு என்று சொல்லிக் கொண்டே, எதையும் செய்கின்ற போக்கு இருக்கும் வரை நமக்கு ஏது சுதந்திரம்? செய்ய வேண்டியதை மட்டுமே செய்தால், இந்த உலகம் சுதந்திரப் பறவையாய் உலா வரலாம்; விழா கொண்டாடலாம் என்று விண்ணேற்படைந்த அன்னை நமக்குத் தெரிவிக்கின்றார்.

ஆம், “அவர் கதிரவனை ஆடையாக அணிந்திருந்தார். நிலா அவருடைய காலடியில் இருந்தது. அவர் பன்னிரு விண்மீன்களைத் தலையில் சூடியிருந்தார்” (தி.வெ. 12:1). இந்த அருமையான வார்த்தைகள் திருச்சபையைப் பற்றியே என்றாலும், பல காலமாகப் புரிந்தோ புரியாமலோ அன்னை மரியாவுக்கென்றே பயன்படுத்துகிறார்கள். அத்துணை அற்புதமான பெண்மணி அவர்.

வானம் வளைந்து வந்து வணங்கியது. வணக்கம் கூறி உன்னதனுக்குக் கருவில் குடி கேட்டது. தந்தார், அவர் வந்து பிறந்தார். வளர்ந்து நமக்கு வாழ்வு  கொடுக்க உயிர் கொடுத்தார், உயிர்த் தெழுந்தார், விண்ணேறினார். மறுபடியும் வானம் வளைந்து வந்து அன்னை மரியாவை எடுத்துச் சென்றது.

“நான் இருக்குமிடத்தில் என் தொண்டரும் இருப்பார். எனக்குத் தொண்டு செய்வோருக்குத் தந்தை மதிப்பளிக்கிறார்” (யோவா 12:26). பொதுத் தீர்வைக்கு முன்னரே, உலக முடிவுக்கு முன்னரே அன்னை எப்படி விண்ணுக்கு எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டார்? இது கொஞ்சம் ஓவராகத் தெரியவில்லையா? என்று கேட்டால், நானும் உங்களைக் கேட்பேன். கானாவூரில் திராட்சை இரசம் தீர்ந்துபோன நிகழ்வில் இயேசுவின் நேரம் இன்னும வரவில்லை என்ற நிலையில், அதை முன்கூட்டியே வரவைத்தாரே அன்னை மரியா! இது ஓவர்தானே! அன்னை மரியா என்றுமே ஓவர்தான். சீடன் குருவை மிஞ்சி... நன்கு பயிற்சி பெற்ற சீடன் குருவைப் போல இருப்பான். இப்படிப்பட்ட நிலையில் அன்னை மரியாவை ஆண்டவர் உயர்த்தி வைத்திருக்க நம்மில் சிலர் பைபிளை மட்டும் தூக்கிக்கொண்டு மரியா வேண்டாம், திருப்பலி வேண்டாம், இந்தத் திருவிழா வேண்டாம் என்று சொல்லுகின்ற போக்கு இயேசுவுக்குப் பிடித்தமானதாகுமா?

தேரில் வைத்து அழகு பார்க்கவும், தெருத்தெருவாய்ப் பவனி சென்று அன்னை மகிமையையும் அதற்குக் காரணமான ஆண்டவர் மகிமையையும் எடுத்துரைக்கும் உங்களில் பலரும் அந்த அன்னையின் விண்ணேற்பன்று திருப்பலிக்குக்கூட செல்லுவதில்லையே! இதைச் சிந்தித்துப் பார்க்க வேண்டும்.

இத்தனை ஆசீர்வாதமான அன்னை யைக் குறித்துப் பேசுபவர்கள் பலர் இறை வார்த்தையைத் தினமும் படிப்பவர்கள்கூட இல்லை. இது என்ன விதமான பக்தி, நம்பிக்கையோ எனக்குத் தெரியவில்லை. நீங்களும் நானும்கூட விண்ணேற்பு அடையும் பொருட்டு இறைவாக்கிற்குச் செவிமடுப்போம். அறிவிப்பதோடு நில்லாமல் ஆர்ப்பரிப்புடன் வாழ்ந்து காட்டுவோம். அப்போது, “உங்கள் மூதாதையரின் கடவுளாகிய ஆண்டவர், நீங்கள் இப்பொழுது இருப்பதைவிட ஆயிரம் மடங்கு உங்களைப் பெருகச் செய்வாராக. வாக்களித்தது போல உங்களுக்கு வாரி வழங்குவாராக” (இச 11).

மக்கள் கடவுளை விட்டுத் தடம் புரண்டபோது இறைவாக்கினர் மற்றும் தலைவர்கள் மூலம் மக்கள் மனம் மாறி இறைவனிடம் வரச் செய்தார் எனப் பழைய ஏற்பாட்டில் காண்கின்றோம். ஆனால் இயேசு கிறிஸ்து சிலுவையடியில் மனுக் குலத்தைத் தன் தாயிடம் ஒப்படைத்தபின் அன்னையின் தாயுள்ளம் அவ்வப்போது பல இடங்களில் காட்சி கொடுத்து (வேளாங் கண்ணி, லூர்து நகர், மெக்சிகோ), “மனம் மாறுங்கள். செபம் செய்யுங்கள், செபமாலை சொல்லுங்கள்” என்று அறைகூவல் விடுகிறார் அன்னை மரி. நாமும் மரியாளைப் போல் “அவர் உங்களுக்குச் சொல்வ தெல்லாம் செய்யுங்கள்” (யோவா 2:5). நாம் நம் அன்னையின் சொற்படி நடப்போமா? அவர் வழியில் செல்வோமா? 

இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்பு நண்பர் ஒருவரைச் சந்தித்தேன. மிகக் குறுகிய காலத்தில் தொழிலதிபராக உயர்ந்தவர் அவர். “உங்கள் வளர்ச்சியின் இரகசியமென்ன?” என்று கேட்டதற்கு, “என் வாழ்க்கைக்குப் பாதை காட்டுபவர் கணினி உலகில் முத்திரை பதித்த பில்கேட்ஸ்; அவர்தான் என் தலைவர்; அவர் கடும் உழைப்பினால் உயர்ந்த உன்னத மனிதர்; என் இளமையிலிருந்தே அவரை முன்மாதிரியாக வைத்துச் செயல்படு கிறேன்; அவருடைய நேர்மை, மனந்தளரா உழைப்பு, நேரத்தைத் திட்டமிட்டுச் செயல்படுதல், பிறரை மதிக்கும் மனித நேயம் இவை யாவும் அவரிடம் என்னைக் கவர்ந்த மதிப்பீடுகள்” என்று நண்பர் பகிர்ந்து கொண்டார்.

இளமைக் காலத் தேடல்களில் ஒன்று தலைமைக்கான தேடல். “என்னை வழிநடத்த யாராவது இருந்தால் நன்றாக இருக்குமே” என்று எண்ணும் பருவம் அது. நடிகர்கள், அரசியல்வாதிகள், அறிவியல் மேதைகள், சமூக ஆர்வலர்கள், தேசியவாதிகள், தன்னார்வத் தொண்டர்கள்... இப்படிப் பலரால் ஈர்க்கப்படும் காலம் இளமைக் காலம். இவர்களில் “என் வாழ்வுக்கு வழிகாட்டும் ஒரு தலைவராக நான் யாரைத் தெரிவு செய்வது?” என்பதே அந்தத் தேடல்.

எல்லாருமே தலைவர்களாக இருக்க நினைக்க இக்காலத்தில், தன்னலம் மறந்து, பிறர்நலம் நாடும் நல்ல தலைவர்களைத் தெரிவு செய்வது சற்று கடினம்தான். குறிப்பாக, ஊடகங்களினால் தலைவர்களாக முன்னிறுத்தப்படுகின்ற ஒருசில போலிகளைக் குறித்து நாம் மிகவே கவனமாக இருக்க வேண்டும். எனவே பொது வாழ்வில் பிடிப்பு, இலக்கு நோக்கிய கவனக் குவிப்பு, கடின உழைப்பு, பிறருக்கு நல்வழி காட்டும் முனைப்பு, நம் இரத்த நாளங்களையும் சுண்டி இழுக்கும் உரை வீச்சு, தளர்ச்சியின்றி நம் வளர்ச்சிக்குப் பாதை காட்டும் விரிந்த பார்வை... இவை யாவும் நல்ல தலைவருக்கான ஒருசில அடை யாளங்கள். இத்தனை தகுதி களையும் சேர்ந்த ஒரு தலைவரை நம் வாழ்வின் முன்மாதிரி யாகத் தேர்ந்து கொள்ளும் போதுதான் நம் சாதனைகள் சாத்தியமாகும்.

நல்ல தலைவர்கள் நம் வாழ்வின் உந்து சக்தியாக அமைகிறார்கள்; இருளைக் கிழித்து, உழைப்பின் வெளிச்சத்திற்கு நம்மை அழைத்துச் செல்கிறார்கள். சாதனை வேட்கையை ஏற்படுத்தி, வெற்றிக் கோட்பாடுகளையும் செயல்முறை களையும் வகுத்து, சாதிக்கும் ஆற்றலைத் தட்டி எழுப்புகிறார்கள். சுருங்கக் கூறின், நம் வாழ்வின் உச்சிக்குச் செல்ல ஏணிப் படிகளாக இருப்பவர்கள் இவர்கள்.

இளமைக்கால கனவுகளும் கற்பனைகளும் உருப்பெற நல்ல தலைவர்கள், வழிகாட்டிகள் நமக்குப் பலமாக அமைகிறார்கள். நல்ல தலைமையால் நாம் வழிநடத்தப்படும் போது நாமே வழிகாட்டிகளாகவும் மாற முடியும். பணி. 

அந்தோணி மதலைமுத்து

நல்லாயன் குருமடம், கோவை

‘அழகிய தீயே’, ‘ மொழி’, ‘அபியும் நானும்’ போன்ற பல வெற்றிப் படங்களை, தத்ரூபமான படங்களை, தமிழ் மொழிக்குத் தந்து பெருமை கலந்த களைப்பில் இருந்தனர் இயக்குநர் ராதா மோகனும், தயாரிப்பாளர் பிரகாஷ் ராஜும்.  இப்படங்களின் வெற்றிகளை எல்லாம் வித்தியாச மாக கொண்டாட விரும்பி னார்கள்.  பிரம்மாண்ட அரங்குகள், பளபளக்கும் நட்சத்திரக் கூட்டம், கண்ணை கூச வைக்கும் வண்ண விளக்குகள் இப்படி எதுவும் இல்லாமல் மிகவும் சாதாரண முறையில் வெற்றி விழாவைக் கொண்டாட வேண்டும்.  அதுவும் பேசப்படும்படிக்கு இருக்க வேண்டும் என தீர்மானித்து திட்டமிட்டார்கள்.

நிசப்தமான கொண்டாட்டத்திற்காக நீலகிரி மலையைத் தங்களின் விழா மேடையாகக் கொண்டார்கள்.  இப்படங்களில் நடித்தவர்கள், தொழில் நுட்பக் கலைஞர்கள், உதவியாளர்கள் இப்படி ஒருவரையும் விட்டுவிடாமல் அவர்கள் குடும்பத்தினரோடு ஒரு பெரும் பரிவார மாகக் கிளம்பினார்கள்.  பயணம் ஆனந்தமாக இருந்தது.  அமர்க்கள மாகவும் இருந்தது,  உதகை நகரின் புறநகர்ப் பகுதியில் ஒரு தற்காலிக ஊரையே அமைத்து அதில் தங்கி சில நாட்களைக் கழித்தார்கள்.  அப்போது தான் அவர்கள் இருந்த இடத்தின் சற்றுத் தொலைவில் ஒரு பெரிய ஆசிரமம் இயற்கை சூழலிலேயே நடப்பதாகக் கேள்விப்பட்டு அந்த இடம் தங்கள் நிகழ்ச்சிக்கு அமைப்பாக இருக்கும் எனத் தீர்மானித்து அவ்விடத்தில் விழா நடத்த முற்பட்டார்கள்.

அங்கே, இருப்பவர்களுக்கும் அது ஒரு வித்தியாசமான அனுபவமாக இருக்கும் என நம்பினார்கள்.  ஆசிரம நிர்வாகிகளைச் சந்தித்து அனுமதி பெற்றனர்.  ஆசிரம வளாகம் மிகவும் அழகாக ஜோடிக்கப்பட்டது.  வயது வித்தியாசமின்றி மாற்றுத் திறனாளிகள், மனவளர்ச்சி அற்றவர்கள், மனநிலை பாதிக்கப்பட்டோர், வயதானதால் விலக்கப்பட்டவர்கள், ஆதரவற்ற குழந்தைகள் எனப் பலதரப்பட்ட மக்கள் அங்கு இருந்தனர்.  இவர்களைச் சந்தோ­ப்படுத்துவதே தங்களின் வெற்றிக் கொண்டாட்டமாக இருக்குமென அவர்கள் நம்பினார்கள்.  ஆனால் அவர்களால் இவர்கள் வாழ்வு புரட்டிப் போடப்படும் என்று நினைக்கவில்லை.

விழா நாளன்று அனைவரும் வளாகத்திற்கு அழைத்துவரப்பட்டனர்.  அவர்களின் சவாலான மனநிலையைக் கண்டு வந்திருந்தவர்கள் வியந்துப் போயினர்.  விளையாட்டுகளும், போட்டிகளும், பட்டிமன்றங்களும், நகைச்சுவை நிகழ்ச்சிகளும் எனப் பல சிறப்பம்சங்கள் இருந்தன.  எல்லோரும் உற்சாகமாக கலந்து கொண்டு பரிசுகள் வென்றனர்.  சென்னையின் பரபரப்பில், உஷ்ணத்தில், ஓய்வு ஒழிசலில்லாத உழைப்பில், கூட்ட நெரிசலில் அலைக்கழிக்கப்பட்டிருந்த படப்பிடிப்புக் குழுவினருக்குக்கூட இவ்வனுபவம் வித்தியாசமாக சந்தோ­ மாக இருந்தது.  

அன்று மதியம் படத்தின் இயக்குநர் மற்றும் தயாரிப்பாளருடனான கலந்துரை யாடல் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது.  எல்லோர் முன்னிலையில் அவர்கள் மேடையில் அமர்ந்திருக்க அவர்களிடம் நேயர்கள் பல கேள்விகளைக் கேட்டு பதில் பெற்றுக் கொண்டிருந்தார்கள்.  அப்போது அக்கூட்டத்திலிருந்த, முகம் விகாரமான ஒருவர் எழுந்து கேட்டார், “ஐயா, நீங்க திரையில்  அழகா இருக்கிற வர்களை, எந்த உடல் குறைபாடும் இல்லா தவர்களைக் கொண்டு படம் பண்ணி சாதிக்கிறீர்கள்.  ஆனால் இங்கே இருப்பவர் களைப் போல, சாதிக்கத் துடிக்கும் ஆசையுள்ளவர்களை ஏன் பயன்படுத்த மாட்டோம் என்கிறீர்கள்.  இவர்கள் குறை யுள்ள மனிதர்கள் என்பதாலா.  ஆயினும் இவர்களும் மனிதர்கள்தானே.  இவர்களுக்கும் அப்படிப்பட்ட ஆசைகள் இருக்கத்தானே இருக்கும்.  பல சாதனைகளைத் தந்துள்ள நீங்கள் ஏன் இப்படி ஒரு சாதனையைச் செய்யக்கூடாது?  இது உங்கள் உண்மையான சாதனையாக அமையும் தானே. உண்மையிலேயே நீங்கள் உலக மெங்கும் பேசப்படுவீர்களே, செய்வீர்களா?” எனக் கேட்டு அமர்ந்து விட்டார்.   

உடனே பதில் சொல்ல முடிய வில்லை அவர்களால்.  மனதிற்குள் யோசனை குடைய ஆரம்பித்தது.  ‘ஏன்?  செய்தால் என்ன?’ என யோசித்தார்கள்.  தங்களுடைய எல்லா வேலைகளையும் ஒதுக்கி வைத்தார்கள்.  கதைக்களம் உருவாக்கப்பட்டது.  இரவும் பகலும் யோசித்து அழகான கதை உருவானது.  கதைக்கேற்ற இசை உருவெடுத்தது.  அந்த ஆசிரமத்திலிருந்தே ஒவ்வொரு கதாபாத்திரத்திற்கும் ஏற்றவர்கள் தேர்ந் தெடுக்கப்பட்டனர்.  ஒப்பனைகளை கட்டின.  ஆடை அலங்காரங்கள் அசத்தின.  பேசப்பட்ட வசனங்கள் உள்ளத்தின் குமுறலாக வெளிப்பட்டன.  இசை உணர்வுகளின் வெளிப்பாடாக இருந்தது.  கடின உழைப்பும், உண்மையான திறமையும் ஒன்று கலந்து ஒரு பெரிய வெற்றிப்படம் சரித்திரமாக, சாதனையாக ஒரே மாதத்தில் உருவானது.  வெற்றிவிழா கொண்டாட வந்தவர்கள் ஒரு வெற்றிச் சரித்திரத்தைப் படைத்துவிட்டு ஊருக்குத் திரும்பினார்கள்.  ஆசிரமக்காரர்களும் உள்ளூர்வாசிகளும் கண்ணீருடன் விடைதர, படப்பிடிப்புக் குழுவினர் கண்ணீருடன் விடை பெற்றனர்.

சென்னை சென்ற ஒருசில வாரங்களில் படம் திரையிடப்பட்டது.  திரையிடப் பட்ட அரங்கெல்லாம் உண்மை உணர்வு களைக் காண மக்கள் வெள்ளமென திரண்டனர்.  கண்ணீர் மல்க படம் பார்த்து வந்தனர்.  தன் சக மனிதனை சிநேகிக்கும் உணர்வு ஒவ்வொருவருள்ளும் ஊற்றாக ஊறியது.  மனதாலும் உடலாலும் ஊனப்பட்டவர்களின் உணர்வுகள் மதிக்கப்பட்டன.  அரசின் வரிவிலக்கு அளிக்கப்பட்டது.  தமிழக அரசின் பல வெற்றி விருதுகளை வாங்கிக் குவித்தது.  படப்பிடிப்பினருக்குப் பாராட்டு மழை குவிந்தது.  ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் படம் மொழி மாற்றம் செய்து திரையிடப்பட்டது.  உச்சக்கட்டமாக இந்திய அரசின் திரைப்படத் துறைக்கு மகுடமாக விளங்கிய தங்கத்தாமரை விருது அப்படத்திற்குக் கிடைத்தது.  இயக்குநர் மற்றும் தயாரிப்பாளரின் தங்க மகுடத்தில் வைரமாகப் பதிக்கப்பட்டது அப்பட வெற்றி.  ஒரு சின்னக் கேள்வி படைத்த வெற்றிச் சரித்திரம் வியக்க வைத்தது.

ஒரு சமயத்தில் மிசனரி குருவானவர் ஒருவர், குறிப்பிட்ட கிராம மக்களுக்குத் திருப்பலி செய்வதற்காக பஸ்ஸில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தார். ஒரு நிறுத்தத்தில் பஸ் நின்றது. குருவானவரும் இறங்கினார். ஆனால் அவர் அப்பகுதிக்குப் புதிதாய் இருந்ததால் சரியான நிறுத்தத்தில் இறங்கவில்லை என்பதைத் தெரிந்துகொண்டார்.

இருப்பினும் அங்கிருந்த குக்கிராமத்தின் வீடுகளை ஏறிட்டுப் பார்த்தார். அவருக்கு எதிர்ப்பட்டவரிடம் தான் தவறாக இறக்கிவிடப்பட்டிருப்பதைக் குறிப்பிட்டு அவரிடம், “இங்கு ஏதாவது மாதா கோவில் இருக்கிறதா? கிறிஸ்தவர்கள் யாராவது இருக்கிறார்களா?” எனக் கேட்டார்.அதற்கு அவர், “இங்கு ஒரு சிறிய ஆலயம் இருக்கிறது. எப்பொழுதாவது திறப்பார்கள். ஆனால் இங்கு இராணுவத்தில் பணிபுரிந்து ஓய்வு பெற்ற ஒருவர் முதிர்வயதில் இருக்கிறார். அவர் கிறிஸ்தவரா என்பது தெரியாது. ஆனால் அவர் ஆலயத்தைக் கடந்து போகும்போதெல்லாம் தன் தலைத் தொப்பியை எடுத்துவிட்டு தலைதாழ்த்தி வணங்கிவிட்டு அந்த ஆலயத்தைக் கடந்து போவார். அவரது வீடு ஊருக்குள் குறிப்பிட்ட தெருவில் இருக்கிறது” என்றார்.

குருவானவரும் அங்குச் சென்றார். குறிப்பிட்ட இராணுவ வீரரைப் பற்றிக் கேட்டார். அந்த வீட்டிலிருந்தவர்கள் ஆச்சரியமடைந்து, குருவானவரை வரவேற்று மாடியில் வியாதிப் படுக்கை யிலிருந்த அவரிடம் அழைத்துச் சென்றார்கள். முதியவரும் ஆச்சரியத்தில் மகிழ்ந்து வரவேற்றார் தன் மெல்லிய குரலால் அவர் குருவானவரிடம், “ஃபாதர், நான் ஒரு கிறிஸ்தவன்தான். இராணுவம் சென்ற பிறகு ஆலயம் செல்வதையே நிறுத்திவிட்டேன். திருப்பலிக்குச் சென்றது இல்லை. பாவசங்கீர்த் தனமோ நற்கருணையோ நான் பெற்று 20 ஆண்டுகளுக்கு மேலாகிறது. ஆனால் நான் புதுநன்மை பெறும்பொழுது எங்களைப் பயிற்றுவித்த  குருவானவர், ஆலயத்தைக் கடந்து போகும்போதெல்லாம் ஆலயத்தில் உள்ள ஆண்டவர் இயேசுவுக்கு வணக்கம் செலுத்த தலை தொப்பியை எடுத்து விட்டு, தலைகுனிந்த பின் செல்ல வேண்டும் என்றும், அவ்வாறு செய்தால் மரண நேரத்தில் அன்னை கன்னி மரியாள் உங்களை மோட்சம் சேரச் செய்வார்கள் என்றார். நானும் இந்நாள்வரை செய்து வந்திருக்கிறேன். ஆச்சரியம், என் மரணப் படுக்கையில் மாதா உங்களை அனுப்பி வைத்திருக்கிறார்கள்” என்றார் ஆனந்த கண்ணீர் வடித்த நிலையில்.மரணப் படுக்கையில் இருந்தவரும் திருவருட்சாதனங்களைப் பெற்று சில மணி நேரத்தில் புனிதமாய் மரித்தார்.

குருவானவர் அபிஷேகத்தில் பெற்ற ஆசீர்வாதமான பரிசுத்த ஆவியைக் குறித்து இவ்வாறு வாசிக்கிறோம் : “ஆண்டவரின் ஆவி என்மேலே. ஏனெனில் ஆண்டவர் என்னை அபிஷேகம் செய்துள்ளார். உள்ளம் நொந்தவர்களைக் குணப்படுத்தவும், எளியோர்க்கு நற்செய்தியை அறிவித்து, உள்ளம் நொந்தவர்களைக் குணப் படுத்தவும் ஆண்டவர் என்னை அபிஷேகம் செய்துள்ளார்” (எசா 61:1) எனக் காண்கிறோம்.

லூக் 10:29-37 வரை வாசிக்கும் பொழுது, நல்ல சமாரியருடைய உவமையைக் காண்கிறோம். அடிபட்டுக் கிடக்கும் யூதனுக்குப் பணிவிடை செய்யும் நல்ல சமாரியர்தான் ஒவ்வொரு குருவானவரும். மக்களுக்குச் செய்யும் இறைப்பணியும் அன்புப் பணியும் நல்ல சமாரியனுடைய செயல்களைத்தான் பிரதிபலிக்கின்றன. குறிப்பாக, 33-34 வசனங்கள் குருவானவரின் இறைப் பணியைக் குறிக்கின்றன.

ஆண்டவர் இயேசுவை விட்டுப் பாவத்தினால் பிரிந்து சென்று நித்திய வாழ்வை இழந்தவர்களைத்தான் அடிபட்டுக் கிடக்கும் யூதனின் நிலை குறிக்கிறது. அப்படிப்பட்டவர்களுக்காய் ஜெபித்து இறை ஆசீர் பெற இறைமக்களை அணுகிச் செல்பவர்தான் ஒரு குருவானவர். எல்லா மக்களையும் அணுகி அன்பு செய்பவரும் அவரே.

மனந்திரும்பிய அவர்களுக்கு ஞானஸ்நானத்தின் மூலம் புதிய பிறப்பையும், அபிஷேக எண்ணெய் பூசி பரிசுத்த ஆவியின் வல்லமைப் பொழிவில் அவர்களை இயேசுவில் வாழச் செய்பவர்தான் குருவானவர்.

திருப்பலியில் கல்வாரிப் பலன்களைப் பெற்றுத் தந்து இயேசுவின் திருவுடல் திருஇரத்தத்தையும் ஆன்மீக உணவாகவும் பானமாகவும் கொடுப்பவர்தான் இந்த அருட்பணியாளர். ஆன்மீக உணவாய் இயேசுவையே தருகிறார்.

பாவத்திற்காய்க் கண்ணீர் வடித்து பாவசங்கீர்த்தனம் செய்யும் ஒவ்வொரு வரின் உடைந்த உள்ளத்தை நல்ல சமாரியன் போல் கட்டு போடுபவரும் இந்தக் குருவானவரே.

கடைசியில் நோயில்பூசுதல் திருவருட்சாதனம் மூலம் மோட்ச வாழ்வுக்கு இட்டுச் செல்பவரும் இந்தக் குருவானவரே. எனவே, ஒவ்வொரு இறைப்பணி யாளரான குருவானவரும் நல்ல சமாரியனே.

மரணப் படுக்கையில் இருப்பவர்களின் மனநிலை பற்றி உளவியல் ஆராய்ச்சியாளர்கள் இவ்வாறு கூறுகிறார்கள் :

மரிப்பதற்கு அரை மணி நேரத்திற்கு முன்பு நம் சரீரம் செயல்பாடுகள் அற்று உணர்விழந்து விடுகிறது. ஆனால் சிந்தனையாற்றல் மட்டும் செயல்படுகிறது. நமது மூளையின் செயலால் பிறப்பிலிருந்து இந்நாள் வரை நடந்துள்ள முக்கிய காட்சிகளெல்லாம் சில நிமிட திரைப்படம் போல் வெளிப் படுகின்றன. வாழ்வின் தவறுகளும் நிழற்படமாய் நிறுத்தப்படுகின்றன.

.இவ்வாறு பிரான்சிஸ் பியோபோர்ட் (Francis Beaufort) என்பவர் கூறுகிறார். 

மலையேற்றம் செய்யும் S.W. கோசென்ஸ்(Cozzens) என்பவர் மலையேறும்போது தவறி விழுந்தார். சுயநினைவை இழந்து மரணத்தின் பிடியில் இருந்து மீண்டும் சுயநினைவு பெற்று இவ்வாறு கூறியிருக்கிறார் : “நான் இறைவனோடு வாழும் வாழ்வைக் கொண்டிருந்ததால் மரண நினைவு என்னைப் பயமுறுத்தவில்லை. அதிசய விண்ணக காட்சிகளைக் கண்டேன். சில நொடிப் பொழுதிலேயே என் வாழ்வின் அனைத்து நினைவுகளும் வெளிப்பட்டு காட்சியாய்த் தென்பட்டன. இறை மகிமையில் வீற்றிருக்கும் மகிழ்வு என்னை ஆட்கொண்டதை அனுபவித்தேன்.” 

1935-ல் வெளிவந்த “Month” என்ற பத்திரிக்கையில் அருட்தந்தை தாஸ்டன் (Thurston) S.J. என்ற இயேசு சபைக் குருவானவர் இவ்வாறு எழுதுகிறார் : “மனிதனின் கடைசி நிமிடத்திலும் இறைவனின் இரக்கம் வெளிப்படுகிறது. தவறுகளும், பாவச் செயல்களும், செய்த குற்றங் குறைகளும் வெளிப்படுகின்றன. ஆத்துமாவில் இறையருளை இயேசு ஊற்றுகிறார். நல்ல கள்ளனைப் போல் மனம் வருந்தி மன்னிப்புக் கேட்கும் ஆன்மாவுக்குள் விண்ணக மகிழ்வு நிரம்புகிறது.” 

குருவானவர் அளிக்கும் நோயில்பூசுதல் திருவருட்சாதனம் இத்தகைய உளநிலையில் கடந்து செல்பவர்களையும் விண்ணகம் சேர்க்கும் பெருங்கடல் படகாக இருக்கிறது. குருவானவர் இறைப் பணியின் மேன்மைக்காக ஜெபிப்போம். ஆமென்.

Fr.  ச. ஜெகநாதன்,

அய்யம்பாளையம், திண்டுக்கல்

பெரு நாட்டிலுள்ள லீமா நகரில் 1586-ஆம் ஆண்டில் பிறந்தார். இவரது ஞானஸ்நானப் பெயர் இசபெல்லா. இவரது முகம் ரோஜா மலரை ஒத்திருந்ததால், பின்னர் இவருக்கு ரோஸ் எனப் பெயர் வழங்கலாயிற்று. பாவிகள் மனந்திரும்பும் படியாக இவர் அடிக்கடி செபிப்பார், உழைப்பார், அழுவார். தன் தந்தையின் தோட்டத்தில் ஒரு சிறு குடிசை அமைத்து அங்கு போய் செபிப்பார்.

ஆண்டவர் பட்ட பாடுகளைப் பற்றி அடிக்கடி சிந்திப்பார். உள்ளத்தின் வேதனைகளையும், உடலின் நோவுகளையும் சகிப்பது இவருக்கு எளிதாயிற்று. ‘இனிய இயேசுவே, உமது திருச்சித்தத்தின்படியே எனது வேதனைகளையும், அதே நேரத்தில் உம்மீது எனக்குள்ள அன்பையும் அதிகரியும்’ என்பார். வேதனைகளைப் பொறுமை யோடு சகிப்பார். தானே தவ முயற்சிகளைத் தேர்ந்தெடுத்து செய்து வருவார். இளம் வயதிலேயே தன் கன்னிமையைக் கடவுளுக்கு அர்ப்பணம் செய்தார். புனித சியன்னா கத்தரீனம்மாளை மேல்வரிச் சட்டமாக வைத்து தவ வாழ்வு நடத்தினார். தையல் வேலை இவருக்கு நன்றாகத் தெரியும். குடும்பத்தில் பணமுடை ஏற்பட்டபோது, இவர் தையல் வேலை செய்து குடும்பத்தைக் காப்பாற்றினார். பலர் இவரை மணக்க விரும்பியதால், இவர் தன் தலைமுடியை வெட்டி 11 ஆண்டுகளாகத் தவ வாழ்வு நடத்தினார்.

கற்புக்கும் விசுவாசத்திற்கும் மாறான சோதனைகளை அவர் வீரத்துடன் எதிர்த்துப் போராடுவார். பின் அவர் மனதில ஒப்பற்ற அமைதியும் ஆனந்தமும் ஏற்படும். பாவிகளின் பாவங்களுக்குப் பரிகார மாகவும், உத்தரிக்கிற ஆத்துமங்களுக்கு ஆதரவாகவும் தனது தவ முயற்சிகள் அனைத்தையும் ஒப்புக்கொடுப்பார்.

சிந்தனை : ‘நம் ஆண்டவரின் கரங்களில் ஒரு பெரிய தராசைக் கண்டேன். அவர் மக்களுக்கு வர அனுமதித்த துன்ப துயரங்களுக்கு ஏற்ப வரங்களைக் கவனத்துடன் பகிர்ந்து கொடுத்தார். கடவுளுடைய தராசில் துன்பத்தின் அளவு வரப்பிரசாதம் கிடைக்கிறது என்பதை நாம் அறிய வேண்டும். நமது சிலுவைகள் யாருடைய தராசில் நிறுக்கப்படுகின்றன என்று அறிவோமானால், நமக்கு வரும் சிலுவைகளைப் பற்றி நாம் ஒருபொழுதுமே முறையிடமாட்டோம். 

எட்வர்டு

வெள்ளயர்களிடமிருந்து நாம் சுதந்திரத்தைத் தந்திரமாகப் பெற்றோம் என்பதைவிட, அவர்களின் கைகளில் ‘நம் குடுமிகளைக் கொடுத்து, மீண்டும் பெற்றோம்’ என்பதை வரலாறு மறக்காது. ஆங்கிலேயர்களை விரட்டியடிக்க நினைத்தார் திப்பு சுல்தான். நல்ல சிந்தனை. ஆனால் அவர்களை விரட்ட பிரெஞ்சுக்காரர்களின் உதவியை நாடியது அவரது பலவீனம். போர்ச்சுக்கல் நாட்டைச் சார்ந்த வாஸ்கோடகாமாவின் உதவியைக் கள்ளிக் கோட்டை ஜாமரின் மன்னர் நாடினார். ஏனெனில் அவருக்குப் பல பகைவர்கள் பக்கத்திலே இருந்தனர். வியாபாரம் செய்ய வந்த வாஸ்கோடகாமா கோவாவின் முதல் ஆளுநரை நியமித்தார். தற்காலக் கூட்டணிகளைப் போல, முற்காலத்திலும், ஏன், இயேசுவின் காலத்திலும் கூட்டணிகள் இருந்திருக்கின்றன. இயேசுவைத் தொலைக்க, கருத்து வேறுபாடுகள் உள்ள பரிசேயர்களும் சதுசேயர்களும் ஒன்றுசேரவில்லையா? இந்து - முஸ்லீம் பிரச்சினை பெரிதாகி, ‘கைநழுவிப் போன காலத்தில்’, ‘சட்டி சுட்டதா கை விட்டதடா’ என்ற பாணியில் ஆங்கிலேயர்கள் பாகிஸ்தானைப் பிரித்துக் கொடுத்த மறுநாள் நமக்குச் சுதந்திரம் தந்தார்கள்.

20-ஆம் நூற்றாண்டில் 40களில் பெரும்பாலான நாடுகள் சுதந்திரம் பெற்றன. இஸ்ராயேல் முதல் இந்தியா வரை பல நாடுகள் அரசியல் சுதந்திரம் பெற்றன. ஜூலை மாதம் 9-ஆம் நாள் தெற்கு சூடான் சுதந்திரம் பெற்று, 193-வது நாடாக ஐ.நா. சபையில் ஐக்கியமானது.

நாம் பெற வேண்டிய சுதந்திரம் பலப்பல. பொருளாதார, சமூக, மத விடுதலைகளும், ஆணவம், வெறுப்பு, பேராசை, பழிக்குப் பழி, கீழ்ப்படியாமை, பிறரை மதிக்காத தன்மை, பகிர்ந்து கொள்ள மறுக்கும் நிலை போன்ற உள்மனச் சிறையிருப்புக்களிலிருந்து விடுதலை பெற வேண்டும். பொருட்கள் கிடைக்க வில்லையே (problem of scarcity) என்ற நிலை மாறி, எந்தப் பொருளை வாங்குவது (problem of affluence) என்னும் குழப்ப நிலைக்கு நாம் உந்தப்பட்டிருக்கிறோம். நுகர்வோர் கலாச்சாரம் (consumerism) பெருகி விட்டது. சமூக அளவில் மாணவர் சேர்க்கை எந்தெந்த விழுக்காடு என்ற அடிமைத்தனம், வேலைவாய்ப்புக்களில் சாதி வாரியான ஒதுக்கீடு மூலம் தரமான கல்வி பயின்றோர் புறக்கணிக்கப்படும் நிலை, பெண்களுக் கான 50% இடஒதுக்கீடு என்னும் பல அடிமைத்தனங்களிலிருந்து எப்போது விடுதலை கிடைக்கும்?

ஊழல், கறுப்புப் பணம், வரி ஏய்ப்பு, கள்ளக்கடத்தல், வேலையின்மை, சிகப்புநாடா முறை, சுவிஸ் வங்கியில் பணம் சேர்த்தல், தாராளமயமாக்கல், உலக மயமாக்கல், தனியார்மயமாக்கல் போன்ற பல அடிமைத்தனங்களிலிருந்தும், மதச் சுதந்திரம் பெறாத நிலையிலிருந்தும் விடுதலை பெற வேண்டும்.

நம்மவர்களைப் பொறுத்தமட்டில், தற்கால நிலை

முதல் நிலை: திருஆட்சியாளர்களுக்குக் கீழ்ப்படிவதுதான் பொதுநிலையினரின் கடமை

இரண்டாம் நிலை:திருஆட்சியாளருடன் இணைந்து பொதுநிலையினர் பணிபுரிய வேண்டும்

மூன்றாம் நிலை:பொதுநிலையினர் திருச்சபையின் ஓர் அங்கம்

நான்காம் நிலை:பொதுநிலையினரே திருச்சபை

கல்வி வேண்டும்!  கல்வி வேண்டும்!!
மாணவனின் போர்ப்பறை!
வேலை வேண்டும்!  வேலை வேண்டும்!!
இளைஞனின் மனக்குறை!
மின்சக்தி வேண்டும்!  மின்சக்தி வேண்டும்!!
தொழிலாளியின் அகப்பறை!
தண்ணீர் வேண்டும்!  தண்ணீர் வேண்டும்!!
விவசாயிகளின் அழுகைப்பறை!
நீதி வேண்டும்!  நீதி வேண்டும்!!
ஒடுக்கப்பட்டவனின் முழக்கப்பறை!
இலவசம்!  இலவசம்!!  இலவசம்!!!
சுவாசக் காற்று இலவசம்!
சுவாசிப்போம் சுதந்திரமாக!
தொடரட்டும் சுதந்திரப் பயணம்

திருமதி ஜுலியா மார்டின்,
திருச்சி

“தண்ணீர் விட்டோ வளர்த்தோம்?          
சர்வேசா இப்பயிரைக்
கண்ணீரால் காத்தோம் கருகத்
திருவுளமோ?
எண்ணமெல்லாம் நெய்யாக எம்முயிரினுள் வளர்ந்த
வண்ணவிளக்கிஃது மடியத் திருவுளமோ?
ஓராயிர வருடம் ஓய்ந்து கிடந்தபின்னர்
வாராது போலவந்த மாமணியைத்
தோற்போமோ?
தர்மமே வெல்லுமெனும் சான்றோர்சொல்  
பொய்யாமோ?” 

என்று பாடினான் பாரதி. ஆம், அவ்வாறு வளர்த்த சுதந்திரப் பயிரை, கண்ணீரால், தம் இன்னுயிரால் காத்தவர்கள் பலர். அந்த நெல்மணியைக் காக்கிறேன் என்று கூறி நிலத்தையே அபகரித்து, அவைகளில் களைகள் மண்டுகின்றன என்று கூறி, நற்பயிருக்கு ஈடாக, ‘களைகளாக’ வளர்ந்து, வளர்த்து ஊழல் பண்ணும் மனிதர்கள் மத்தியில் 64-வது சுநத்திர தினமா? வேண்டாம்.

சுதந்திரம் அதிலே ‘தந்திரம்’ என்ற வார்த்தை உள்ளது. பார்த்துப் பயன் படுத்துங்கள். வார்த்தையில் மட்டுமல்ல, வாழ்க்கையிலும்தான். ஏனென்றால், ‘வாதாம் கொட்டை’ எடுக்க வந்தவனைத் தீவிரவாதி என்று தலையில் சுடுகிறார்கள் இராணுவத்தார். நாட்டைக் காப்பவர்கள் இப்பொழுது இளம்பிஞ்சைக் கொலை செய்கிறார்கள். எப்படிப்பட்டவர்களை நாம் பாதுகாப்புக்கு வைத்துள்ளோம்? 

‘Times Now’ சேனலில் இளைஞர் ஒருவரை 4 பேர் சேர்ந்து அடித்து, நிர்வாணப்படுத்தி, தலையில் கல்லைத் தூக்கிப் போட்டுக் கொன்றனர். இது நடந்தது இந்த சுதந்திரத் தாய்நாட்டில்தான். ஊழல், கொலை, கொள்ளை, பலாத்காரம், அபகரிப்பு என்ற எதிர்மறை எண்ணங் களையே எதிர்காலமாகக் கொண்ட மனிதர்கள் மத்தியிலா, உண்மைச் சுதந்திரம்? வேண்டாம், வேண்டாம்.

சுதந்திரத்தைப் பொறுத்தவரை மனிதர்களை இரண்டு வகைகளாகப் பிரிக்கலாம்.

1. இதைச் செய்தால் ‘எனக்கு என்ன கிடைக்கும்?’ என எண்ணும் மனிதர்கள்

2. இதைச் செய்தால் ‘என் சமூகத்திற்கு என்ன பலன் கிடைக்கும்?’ என எண்ணும் மனிதர்கள்.

முதல் வகை மனிதர்களைத்தான் இச்சமூகம் உருவாக்குகிறது. இவர்களால் பிறர் காயப்படுத்தப்பட்டாலும், தம் உரிமைகள் பறிபோகாமல் காத்துக்கொள்ளும் சுயநல வாதிகள். இவர்களை நாம் இன்றைய அரசியல்வாதிகளுக்கு ஒப்பிடலாம். ஏனென்றால், இவர்களால் விலைவாசியைச் சரிசெய்ய முடியும். விலை கொடுத்து வாங்க முடியும். ஆனால் ஏழைகள், நடுத்தர மக்களால் இதனைச் செய்ய முடியாது. ஆனாலும்  விழிப்புணர்வற்ற மக்கள் அவர்களைக் கொணர்ந்து நல்ல பயிருடன் இணைக்கிறார்கள். பாதிப்பு என்னவோ நமக்குத்தான்.

இரண்டாம் வகையினர் சமூகத்திற்காகப் பலன் தேடக்கூடியவர்கள். அதற்காகத் தங்கள் வாழ்வைத் துச்சமெனக் கருதி செயல்படுபவர்கள். அவர்களில் அண்ணல் தொட்டு அன்னா ஹசாரே வரை பலர் உள்ளனர். அவர்களைக் கொண்டு இந்தச் சுதந்திரப் பயிரைக் காக்க முடியும் என்பது எனது அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை. இது எப்பொழுது சாத்தியம் என்றால், நாம் நமது கரங்களை அவருடன் இணைக்கும் போதுதான். நமது ஒத்துழைப்பை இத்தகைய மனிதர்களுக்குக் கொடுக்க வேண்டும். அந்த ‘சுதந்திரம்’தான் வேண்டும். 

சரி, யார் இவர்கள்? இரயில் நிலையத்தில் இறங்கியபோது, ஆடையின்றி இருந்த பலரைக் கண்டவுடன், இனி நானும் மேலாடை அணிவதில்லை என்றார் அண்ணல் காந்தியடிகள். எனது படிப்பை விட, என் மக்களின் துன்பம் தரும் பாடம் எனக்குக் கிடைக்கும் பட்டயத்தை விடச் சிறந்தது என்று வாழ்பவர் சமூக சேவகி மேத்தா பட்கர். செல்வச் செழிப்பிலே  வாழ்ந்தேன். ஆனால் என் தாய், ‘அந்தத் தாழ்ந்த சமூகத்தினனுடன் சேராதே’ என்றார்; அவர்களுக்கே என் வாழ்வு என்ற சமூக சேவகர் பாபா ஆம்தே. ஏழாம் வகுப்பு படிக்க முடியவில்லை, எனவே இராணு வத்தில் ஓட்டுநராகச் சென்று, கற்று, இன்றும் ‘நாம் சுதந்திரக் காற்றைச் சுவாசிக்க வேண்டும்; சுதந்திரப் பயிர் நன்றாக வளர்ந்து இச்சமூகம் பலன் பெற வேண்டும்’ என ஆகஸ்ட் மாதம் உண்ணாவிரதம் இருப்பேன்; இந்த மண்ணுக்காக என் இன்னுயிரைக் கொடுப்பேன் என்றார் அன்னா ஹசாரே. இவர்கள்தான் வேண்டும். இவர்களில் சிலருக்குக் ‘கை’ உயர்த்தினோம். இன்று இவர்களுக்குக் ‘கை’ கொடுப்போம். அத்தகைய ஒரு சுதந்திரம்தான் வேண்டும். 

முயல்வோம். முயன்று பல சாதனைகள் புரிவோம்!

“கோவில்கள் அனைத்தும் கல்விச்சாலைகள் செய்வோம்” – பாரதி

"நாட்டின் தலைவர்கள் வகுப்பறையில்தான் உருவாகிறார்கள்”                  நெப்போலியன்

ஜூலை 28-ஆம் நாள் கல்விப் புரட்சி நாளாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. கல்விதான் நாட்டின் எழுச்சிக்கும் வளர்ச்சிக்கும் அடிப்படைக் காரணியாக உள்ளது. உடைமைகளில் சிறந்தத, அழியாத உடைமையாகக் கருதப்படுவது கல்வி மட்டுமே. கற்றறிந்தவருக்குச் செல்லும் இடமெல்லாம் சிறப்பு. ஒருவர் பெற்ற கல்வி ஏழு பிறப்பிற்கும் பயன் தரும் என்பதை மையப்படுத்தியே திருவள்ளுவர்,

 “ஒருமைக்கண் தான்கற்ற கல்வி ஒருவற்குஎழுமையும் ஏமாப் புடைத்து” 

எனப்பரிந்துள்ளார்.கல்வி உலகளாவிய சூழலில் இன்று மிக அதிக அளவில் பேசப்பட்டு வரும் நிலையில், இந்தியச் சூழமைவிலும், தமிழகச் சூழமைவிலும் எந்நிலையில் நடைபயிலுகின்றது எனக் காணலாம்.

உலகில் வேறெங்கும் நடைபெறாத அளவுக்கு இந்தியாவில்தான் கல்வி பல்வேறு பரிமாணங்களில் வளர்ச்சி அடைந்துள்ளது. குருகுலக் கல்வி, திண்ணைக் கல்வி எனத் தொடங்கி, பல்கலைக் கழகங்களாக, நிகர்நிலைப் பல்கலைக் கழகங்களாக உயர்ந்து நிற்கின்றது. ஆனால் இந்த வளர்ச்சி, இந்தியா முழுவதும் எதிரொலித்து, அனைத்து மக்களுக்கும் கல்வி கிடைத் துள்ளதா எனில் அது கேள்விக்குறியே.

113 கோடியைத் தாண்டிவிட்ட இந்திய மக்கள் தொகையில் 42 விழுக்காட்டினர் குழந்தைகள், பள்ளி செல்லும் வயதினர். இதுதான் இந்தியத் திருநாட்டின் மனித வளத்திற்கான அச்சாணி. இந்த 42 விழுக்காட்டினரும் கல்வி கிடைக்கப்பெற வில்லை என்பது வேதனையான ஒன்றாகும்.

பல்வேறு போராட்டங்களுக்குப் பிறகு, 2009-ஆம் ஆண்டில்தான் அனைவருக்கும் கல்வி கிடைக்கப்பட வேண்டும் என்ற நோக்கில் சட்டம் இயற்றப்பட்டது. இது எந்த அளவுக்கு நடைமுறைப் படுத்தப்படும் எனக் கல்வியாளர்கள் எதிர்நோக்கியிருக்கிறார்கள்.

1968-ஆம் ஆண்டு நடுவண் அரசு, தனது ஒட்டுமொத்த நிதிநிலை அறிக்கையில் கல்விக்காக ஒதுக்கிய தொகை 4 விழுக்காடு ஆகும். இன்று அது 10 விழுக்காட்டினைத் தாண்டியிருக்க வேண்டும். ஆனால் இன்றும் அதே 4 விழுக்காடுதான் ஒதுக்கப்படுகிறது. அதே நேரத்தில், பிற துறைகளுக்கான ஒதுக்கீட்டுத் தொகை ஆண்டு தோறும் அதிகரித்துக்கொண்டே வருகிறது.

கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளில் இந்திய அரசால் ‘அனைவருக்கும் கல்வி’ (சர்வ சிஷ்ய அபியான்) திட்டத்தின் கீழ் வழங்கப்பட்ட மற்றும் செலவிடப்பட்ட தொகை பின்வருமாறு :

2005-06ஆம் ஆண்டு நிதிநிலை அறிக்கையில் வழங்கப்பட்டது 21,032.84 கோடி

2006-07ஆம் ஆண்டு நிதிநிலை அறிக்கையில் வழங்கப்பட்டது 29,513.85 கோடி

செலவிடப்பட்டது 27,827.87 கோடி

குழந்தைகள் மற்றும் கல்விச் சூழமைவுகளுக்கான செலவினங்கள முந்தைய நிதிநிலை அறிக்கையைவிட வெறும் 21.65 விழுக்காடு மட்டுமே அதிகம். இது அரசின் பாராமுகத்தினைக் காட்டுகிறது.

இந்தியாவில் தமிழகம் கல்விக்கான தனிச் சிறப்பிடத்தைப் பெற்றுள்ளது. இந்திய ஆட்சிப் பணியகத் தேர்வுகளில் தமிழர்கள் தொடர்ந்து முன்னிலை வகித்து வருவது நாம் ஒவ்வொருவரும் பெருமைப்பட வேண்டிய நிகழ்வாகும். அதே நேரத்தில் இந்தியாவில் வேறெங்கும் இல்லாத வகையில் கல்வி வணிகமயமாகிவிட்ட சூழலும் தமிழகத்தில்தான் நடந்தேறி வருகிறது. ஒருபுறம் அரசு மற்றும் தமிழ்வழிப் பள்ளிகள் மூடுவிழா கண்டுகொண்டிருக்க, மறுபுறமோ புற்றீசல் பேபால் நாள்தோறும் பெருகிவருகின்றன தனியார் ஆங்கில வழிக்கல்வி (மெட்ரிக் பள்ளிகள்) நிறுவனங்கள்.

கடந்த ஜூன் மாதம் முழுவதும் சமச்சீர் கல்வியா? பழைய பாடத்திட்டமா? என்ற நிலை ஒட்டுமொத்த தமிழகத்தையும் திகைக்கச் செய்தது. இதற்கிடையில் தனியார் பள்ளிகளின் கட்டண நிர்ணயக் குழுக்கள் வேறு. பெரும்பாலான பெற்றோர்கள் அரசுப் பள்ளிகளில் தரம் இல்லையயனக் கூறி, தனியார் பள்ளிகளில் சேர்க்கிறார்கள். அரசுப் பள்ளிகளில் தரம் குறைந்து வருகிறது என்ற குற்றச்சாட்டு பல ஆண்டுகளாகவே முன்வைக்கப்பட்டு வருகிறது. 1968-ஆம் ஆண்டு நியமிக்கப்பட்ட  கோத்தாரி ஆணையம் முதல் 2007-ஆம் ஆண்டு நியமிக்கப்பட்ட எஸ். முத்துக்குமரன் குழு வரை பல்வேறு பரிந்துரைகள் அளித்துள்ளன. அவை பெரும்பாலும் அரசியலாக்கப்பட்டு வருகின்றன என்பது வேதனை தரும் நிகழ்வாகும்.

தனியார் பள்ளிக் கட்டணத்தைப் பொறுத்தவரையில், 2009-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் நீதிபதி கோவிந்தராஜன் தலைமையில் குழு ஒன்று அமைக்கப்பட்டது. இதன்படி, கட்டணத்தினை நிர்ணயிக்க தமிழகத்தில் உள்ள 10,233 தனியார் பள்ளிகளிடம் பதில் கேட்கப்பட்டது. 701 பள்ளிகளிடமிருந்து பதில் இல்லை. 6,400 பள்ளிகள் மேல்முறையீடு செய்தன. வெறும் 4,000 பள்ளிகள் மட்டுமே இக்கருத்தினை ஏற்றுக்கொண்டன. மீண்டும் நீதிபதி ரவிராஜ பாண்டியன் தலைமையில் குழு ஒன்று அமைக்கப்பட்டது. அது நிர்ணயித்திருக்கிற சூழலிலும் தினமும் அல்லலுறுவது தமிழக மக்கள் தான். அதே நேரத்தில் கல்வியில் கொள்ளை இலாபம் ஈட்ட பள்ளிகள் தயாராகிவிட்டன.

சமச்சீர் கல்வி தமிழகத்தில் நடைமுறைப்படுத்தப்படும் என்ற பேச்சு எழுந்ததும் பல்வேறு தனியார் பள்ளிகள் தங்களது பாடத்திட்டத்தினை மாநில திட்டத்திலிருந்து, மத்திய அரசின் பாடத்திட்டங்களுக்கு மாற்றியமைத்ததினை நினைவிற்கொள்க.

தாய்மொழிக் கல்வி பெருமளவில் புறக்கணிக்கப்படுவதும், தாய்மொழியே கற்காமல், என்னவென்று தெரியாமல் ஒருவர் அரசு வேலைவாய்ப்பினைப் பெறுவதும் தமிழகத்தின் கதை.

உலக கல்விப் புரட்சி நாள் நமக்கு விடுக்கும் அறைகூவல், வெறும் மதிப்பெண்களை மட்டுமே முன்னிலைப்படுத்தாமல், மனித மாண்புகளை வளர்த்தெடுக்கும் கல்வியைப் பெறவும், தாய்மொழியையும், தாய்மண்ணையும் நேசிக்க வேண்டும் எனவும் எடுத்துரைப்ப தாகும். நன்னெறிக் கல்வியின் வளர்ச்சிக்குத் தோள் கொடுக்கும் தனியார் தொண்டு நிறுவனங்கள், மாணவர்களின் உரிமைக்காகப் போராடும் ஜனநாயக இளைஞர் சங்கம், இந்திய மாணவர் சங்கம் என இவர்களுடன் இணைந்து பணியாற்ற முன்வருவோம்; புதிய சமுதாயத்தினை உருவாக்குவோம்.

சகோ. ச. நேசம்

நல்லாயன் குருமடம், கோவை

சுதந்திரம் பெற்ற 64 ஆண்டுகளை நினைவுகூரும் இந்தியா மீண்டும் சுதந்திர போராட்ட சூழலுக்குத் தள்ளப்பட்டது போன்ற நினைவைப் பல்வேறு நிகழ்வுகள் உருவாக்குகின்றன. கடந்த மாதங்களில் நடைபெறும் நிகழ்வுகள் கறுப்புப் பணத்திற்கு எதிராக, லஞ்சம் ஊழலுக்கு எதிராக, கல்வி நிறுவனங்கள் மீண்டும் பணம் உருவாக்கும் கருவிகளாக மாறாமல் இருக்க எடுக்கப்படும் முன்னெடுப்புகள், வன்முறைகளும் பெண்களுக்கு எதிரான தாக்குதல்களும் நீதிக்காகக் காத்திருக்கும் சூழல்கள் எல்லாம் மீண்டும் நிறை சுதந்திரத்தை எதிர்பார்க்கும் மனநிலையை உணர்த்துகின்றன.

பணம், பதவி, அதன் விளைவான செருக்கும் தற்பெருமையும் மட்டுமே தலைதூக்கி நிற்கும் சூழலில், மீண்டும் பொருளுள்ள இந்தியச் சமூகத்தையே எதிர்பார்க்கிறோம்.

கலாச்சார முன்னேற்றம் (?), கண்டுபிடிப்புகளின் முன்னேற்றம், அறிவுப்பூர்வமான வளர்ச்சி, வசதிகளின் பெருக்கம் போன்றவை எல்லாம் வளர்ந்துவிட்ட நாடுகளுக்கு இணையாக நம் நாட்டைத் தூக்கிப் பிடித்தாலும், மக்களின் மனநிலையில் நிறைவும், நிலையான ஒழுங்குமுறையும் இல்லாமல், பண்பு இல்லாத பண்பாடும் தலைதூக்கி நிற்கும் சூழல் நாட்டின் முன்னேற்றத்தை (?) சந்தேகத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறது.

‘தனிமனித வளர்ச்சி சமூக வளர்ச்சி’ என்றாலும் தீமையைச் செய்யும் தனிமனிதர்கள் ஒன்றுகூடி தன்னலத்திற்கான சமூகமாய் மாறிப்போனதால், ஏதோ சில தனிமனிதர்கள் மட்டும் தம் தம் வாழ்க்கையை நல்லவற்றில் நிலை நிறுத்திக்கொள்ள முடியாமல் தத்தளிக்கிற நிலை. நல்லவர்களாக வாழ்கிறவர்களும், வாழ நினைக்கிறவர்களும் ஒரு காலக்கட்டத்தில் ‘நாம் ஏமாந்து போய் பிழைக்கத் தெரியாமல் வாழ்கிறோமா?’ என்று எண்ணுகிற நிலைக்கு நம் சமூகச் சூழல் உள்ளதை உணர்வோம்.

நம் திருத்தந்தை இவ்வுலகின் போக்கு பற்றிச் சொல்கிறபோது, இறைத்தன்மை இல்லாத ஓர் உலகத்தை இன்று மக்கள் உருவாக்குகிறார்கள் - கடவுளை இவ்வுலகிலிருந்து விரட்டுகிற நிலை உருவாகிறது எனக் குறிப்பிடுகிறார். நம் நாட்டில் இது ஓரளவு உண்மை என்றாலும், மிகுதியான மக்கள் வாழ்க்கையில் இன்னும் பக்திக்கும் பரவசத்திற்கும், கோவிலுக்கும் கொண்டாட்டத்திற்கும் பஞ்சமில்லை. ஆனால் எத்தகைய பக்தியும் கொண்டாட்டமும் மக்களை ஆட்கொண்டுள்ளன என்பதே கேள்வி. கடவுள் பக்தி இருக்கட்டும் என் மனதில் - ஆனால் அது எனக்குள் எந்த மாற்றத்தையும் ஏற்படுத்திவிடக்கூடாது என்ற நினைப்புதான் அதிகம். கொண்டாட்டம் இருக்கட்டும் -  ஆனால் அது நான் நினைக்கிற, விரும்புகிற வாழ்க்கைக்கு  மட்டுமே துணை போக வேண்டும் என்ற வாதத்தில் நமது இறைச்சிந்தனைகள் மாற்றம் உருவாக்காத மழுங்கல்தனமாகவே மாறிவிடுகின்றன. என்ன பலன்?

படிப்பும் பட்டமும் நிறையவே வளர்கின்றன. பாராட்டுகின்றோம். இவற்றின் மூலம் வரும் நன்மைத்தனத்தை, ஞானத்தின் மேன்மையை, ஒழுக்கத்தின் உயர்வைப் போற்றி வளர்ப்பவர்கள் எத்தனை பேர்? படிப்பும் பட்டமும் பணம் சம்பாதித்துத் தரும் கருவிகளாக மட்டுமே மாறிப்போவதால், தனிமனித கலாச்சாரம், பண்பாடு, பண்பு, ஒழுக்கம் ஆகியவற்றை வாழும் எண்ணம் இல்லாத ‘படிப்பாளிகள்’ உண்டு. வேலைகள் செய்வதால் பணம் பண்ணும் பெரியோர்கள் சமூகச் சிந்தனையோடு பிறருக்காக வாழும் நிலையைக் காண்பது அரிது. படித்து உயர்ந்தோரின் குடும்பங்களில்தான் எத்தனை தீர்க்க முடியாத பிரச்சனைகள்! ஒருவர் ஒருவருக்காக வாழ வேண்டிய குடும்பங்களில் ஒருவர் மற்றவரைப் ‘பிறர்’ என்று அந்நியப்படுத்திப் பார்க்கும் பார்வை உள்ளவரை ‘சமூகம்’ என்ற  பெரிய குடும்பத்தை உருவாக்குவது எப்படி?

ஆகஸ்டு 15 ‘மரியன்னை விண்ணேற்புக் கொண்டாட்டம்’. நம் நாட்டின் விடுதலை நாளில் கொண்டாடும் சிறப்பு நமக்கு உண்டு. அந்த அன்னையின் விழாவில் வரும் சிந்தனைப் பாடல் : செருக்கும் செல்வமும் மறைக்கப்படும் நிலையே இறையரசின் உண்மை வளர்ச்சி நிலை. செருக்குற்றோரைச் சிதறடித்து, செல்வரை வெறுங்கையராய் மாற்றி, தமது உடன்படிக்கையில் உண்டாகும் உலகைக் கடவுள் நிலைநிறுத்தும்போது அடிமைத்தனம் என்பது இருக்காது. இந்த உயரிய மாற்றமும் மனதுமே ஒரு சுதந்திர நாட்டின் வாழ்வாதாரமாக அமையும்.

ஒரு தனிப்பட்ட மரியாள் என்னும் பெண்ணால் இச்சமூகம் பற்றிய மாற்றுச் சிந்தனையைப் பாட முடிந்தது என்றால், சமூக மாற்றம் வேண்டும் என்று போராடும் எத்தனையோ மனிதர்களின் ஒருமைப்பாட்டால் ஏன் புதிய சமூகம் உருவாக்க முடியாது? சிந்திப்போர் ஒன்றுபடவும், ஏமாற்றம் அடையாமல் உறுதிப்படவும் சுதந்திர நாள் வலு தரட்டும்! நம் வலு இழத்தலே மீண்டும் அடிமையை உருவாக்கும். திறம் பெற்ற வலுவோடு உருவாகுவோம். சுதந்திரம் வளர்க!   

சே. சகாய ஜாண்

தமிழக ஆயர் பேரவை இவ்வருடத்தை மறைக்கல்வி ஆண்டாக கொண்டாட அழைப்பு விடுத்துள்ளது.  மறைக்கல்வி ஆண்டின் விருதுவாக்காக பேரவை நம்முன் வைப்பது “எல்லாருக்கும் மறைக்கல்வி”. ஆக குழந்தைகள், இளையோர், பெரியோர், முதியோர், குடும்பங்கள், அன்பியம், பக்தசபைகள் மற்ற இயக்கங்கள் உள்ள அனைவருக்கும் தகுந்த மறைக்கல்வி பாசறைகளை உருவாக்குவது பங்குத் தளங்களின் தலையான பணியாகும்.

மறைக்கல்வி ஏன் அவசியம்?

முதன் முதலாக செபிப்பது எப்படி என்பதைத் தெரிந்துக்கொள்கிறோம்.  விவிலியத்தைப் பற்றி அதிகம் தெரிந்துக்கொள்ள முடியும்.  திருச்சபை கற்பனைகளை நாம் இந்த வகுப்பில் அறிந்துக்கொள்ள முடியும்.  நல்ல விசுவாச வாழ்க்கை வாழ இந்த மறைக்கல்வி அவசியம்.  இறைவன், இறைவனைப் பற்றிய அறிவு அனைத்தும் குறைந்துவரும் இக்காலக்கட்டத்திலே இப்படிப்பட்ட பயிற்சி தேவை. தல திருச்சபை வரை இந்த மறைக்கல்வி வகுப்புகள் மிக மிக அவசியம். தேவ அழைத்தல் உருவாக, வளர மறைக்கல்வி அடிப்படையான ஒன்று.

மறைக்கல்வியின் நிலைமை - அன்று

சில வருடங்களுக்கு முன் வரையிலும் தமிழகத்தில் உள்ள ஏறக்குறைய எல்லாப் பங்குகளிலுமே ஞாயிறு திருப்பலி முடிந்தவுடன் மறைக்கல்வி வகுப்புகள் சிறப்பான முறையில் நடைபெற்றன.  பங்குக்குரு, உதவி பங்குக்குரு, அருட்சகோதரிகள், பெற்றோர்கள் அனைவரும் மறைக்கல்வியில் ஆர்வம் காட்டி சிறப்பாக செயல்பட ஆவண செய்தார்கள்.  மேலும் பங்கு அளவிலும், மறை மாநில அளவிலும் மறைக்கல்வித் தேர்வுகள் நடத்தப்பட்டு பரிசுகள் வழங்கப்பட்டன. குடும்பங்களிலும், நண்பர்கள் வட்டாரத்திலும் மறைக்கல்வியைப் பெரிதும் பாராட்டி ஆர்வம் காட்டப்பட்டு வந்தது.  சிறியோர், இளையோர் செபங்கள் சொல்வதிலும்,கோயில் விசயங்களில் அதிகம் ஆர்வம் காட்டினார்கள்.  இவை எல்லாவற்றின் காரணமாக தேவ அழைத்தலும் வளர்ந்து இருந்தது.

மறைக்கல்வியின் நிலைமை - இன்று

தமிழக திருச்சபையில் சில பங்குகளில் மறைக்கல்வி வகுப்புகள் சிறந்த முறையில் நடைபெற்று வருகின்றன. சில பங்குகளில் வகுப்புகள் நடைபெறுவதே (பல காரணங்கள்) இல்லை.  நடைபெறும் சில வகுப்புகளும் பெயரளவில் மட்டும் உள்ளன.  இதிலே சிலர் ஆர்வத்துடன் பங்கெடுக்கிறார்கள்.  ஒரு சிலரோ, ஏதோ கடமைக்காக வந்து போகிறார்கள்.  பொதுவாக சொல்லப்போனால், மறைக்கல்வியின் நிலைமை இன்று மிகவும் பின்தங்கி இருக்கிறது ஒரு கவலையைக் கொடுக்கக்கூடிய விசயம்.

பங்குத்தளங்களின் கடமைகள் :

1. பங்குத்தந்தையும், அருட்சகோதரிகளும் மறைக்கல்வியில் ஆர்வம் உள்ளவர்களாக ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக் கிழமையிலும் மறைக்கல்வி வகுப்பு நடைபெற ஏற்பாடு செய்தல்.
2. வகுப்புகள் நடைபெறும்போது பங்குத்தந்தை பார்வையிடுதல் அவசியம்.
3. பங்குத்தந்தை/அருட்சகோதரிகள் குடும்பங்களைச் சந்திக்கும்போது மாணவ/மாணவிகளை மறைக்கல்விக்கு வர உற்சாகப்படுத்துதல்.
4. மறைக்கல்வி போதிப்பவர் முதன் முதலில் இதில் ஆர்வம் உள்ளவராக இருக்க வேண்டும்.  இவர்களுக்குத் தகுந்த பயிற்சி அளிக்கப்பட வேண்டும்.
5. மறைக்கல்வி போதிப்பவர் தகுந்த தயாரிப்புடன் வகுப்பிற்குச் செல்ல வேண்டும்.
6. மறைக்கல்வி போதிப்பவர் தனக்கு நேரம் கிடைக்கும்போது வீடுகளைச் சந்திப்பது நல்லது.  வகுப்பிற்கு வராத பிள்ளைகளின் வீடுகளையும் சந்திப்பது மிகவும் நல்லது.
7. பங்கு அளவில் மறைக்கல்வி பயிலும் அனைவருக்கும் ஒரு விழா நடத்துவது நன்று.

பெற்றோர்களின் கடமைகள்

1. பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளுடன் ஞாயிறு திருப்பலிக்கு வந்து, பிறகு அவர்களை மறைக்கல்வி வகுப்பிற்கு அனுப்பி வைக்க வேண்டும்.
2. “கூடி செபிக்கும் குடும்பம், கூடி வாழும்” என்பது; போல, இரவு குடும்ப செபத்தில் பிள்ளைகளை விவிலியம் வாசிக்க, செபிக்கத் தூண்டுதல்.
3. மறைக்கல்வி வகுப்பில் சொல்லிக் கொடுக்கப்பட்ட பாடங்களைக் கேட்டு, அவர்களை உற்சாகப்படுத்துதல்.

ஆலோசனை

மறைக்கல்வி போதிக்க ஆசிரியர்களைவிட பெற்றோர்களுக்கு (ஆர்வம் உள்ளவர்கள்) அழைப்பு விடுப்பது நல்லது.  இதன் மூலம் இவர்களும் விசுவாத்தில் வாழ உறுதுணையாக இருக்கும்.  மேலை நாடுகளில் இவ்வாறு பெற்றோர்கள் மறைக்கல்வி வகுப்புகள் நடத்துகின்றார்கள்.

ஆயர்களின் பரிந்துரை :

மறைக்கல்வி வாழ்நாளெல்லாம் தொடர்ந்து நடைபெற்று, நமது நம்பிக்கை வாழ்வில் வளர்ச்சியையும், முதிர்ச்சியையும் அளிக்க வேண்டும்.  இது இளை யோருக்கோ, சிறார்களுக்கோ மட்டுமே உரியது என்ற எண்ணம் தவறானது.  அதாவது, மறைக்கல்வி என்பது பிறப்பு முதல் இறப்பு வரை தொடர வேண்டிய முயற்சியும் பயிற்சியுமாகும்.  

என் முடிவுரை

எந்தப் பங்குத்தளங்களில் மறைக்கல்வி வகுப்புகள் சிறந்த முறையில் செயல்படுகின்றதோ அந்த பங்கில் நிச்சயமாக அன்பியங்கள் நன்கு செயல்படும்;  அதிகமான அளவில் தேவை அழைத்தல் உருவாகும்.  மறைக்கல்வி ஒரு பங்கின் உயிர்த்துடிப்பு.

அருள்சகோதரி கிறிஸ்டி ME

பாப்பநல்லூர்

செங்கை

“ஒரு மனிதனை மனிதனாக்குவது கல்வியே.
மனிதனை மட்டுமல்ல, நாட்டையும்
வளமைக்கு இட்டுச் செல்வதும் கல்வியே” 

என்று கல்வியின் மகத்துவத்தைப் பற்றி அழகாக எடுத்துரைக்கிறார் டாக்டர் ராதாகிஷ்ணன்.  கல்வி நாட்டின் தூண்களில் ஒன்றாய் இருப்பதுபோல, மறைக்கல்வி திருச்சபையின் தூண்களில் ஒன்றாக அமைந்திருக்கிறது.

மறைக்கல்வியின் முக்கியத்துவம் :

கல்வி குழந்தையினுடைய அறிவை வளர்க்கிறது.  மறைக்கல்வி குழந்தையினுடைய ஞானத்தை வளர்க்கிறது.  ஒழுங்கை மேன்மைப்படுத்துகிறது.  இத்தகைய மறைக்கல்வியின மாண்பினைப் பிள்ளைகளும் பெற்றோரும் உணர வேண்டும்.  மறைக்கல்விக்கு முக்கியத்துவம் தருகின்றபோது நாம் நமக்கே முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறோம்.

இயேசுவின் முன்னுதாரணம்:

மறைக்கல்வி ஆசிரியர்களுக்கு இயேசுவைத் தவிர வேறு யாரும் ஒரு சிறந்த முன்னுதாரணம் இருக்க முடியாது.  இயேசு எப்படி முன்னுதாரணமாய், சிறந்த மறைக்கல்வியாளராய் இருக்கிறார் என்பதை இக்கட்டுரையில் காண்போம்.

குழந்தைகளை ஏற்றுக்கொள்ளல் :

சிறு பிள்ளைகளுக்கு என்ன தெரியும்?  என்று அலட்சியத்தோடு சீடர்கள் அதட்டியபோது, இயேசு“சிறு பிள்ளைகளை என்னிடம் வரவிடுங்கள்” (லூக் 18:16) என்று அழைப்பு விடுத்து அவர்களை ஆசீர்வதிக்கிறார்.  சிறு பிள்ளைகளும் முக்கியமானவர்கள் என்பதைச் சீடர்களுக்கு உணர்த்தும் வகையில் அவர்களுக்குக் கதைகள் கூறி தமது நேரத்தைச் செலவிடுகிறார்.

குழந்தைகளுக்குத் தேவையான விளையாட்டுப் பொம்மைகள், ஸ்வீட்ஸ் (இனிப்பு) வாங்கிக் கொடுத்தால் மட்டும் போதும், அதுதான் குழந்தைகளை ஏற்றுக் கொள்வது, அன்பு செய்வது என்று எண்ணுகிறார்கள் பெற்றோர்கள்.  குழந்தைகளுக்குத் தேவையான ஞானத்தையும் வழங்கக்கூடிய மறைக்கல்வியும் அவசியமானது என்பதை பெற்றோர்கள் உணர வேண்டும்.  ஞாயிற்றுக்கிழமை பிள்ளைகள் ஸ்பெ­ல் கிளாஸ் போகணும், அன்று மட்டும்தான் விடுமுறை அன்றும் மறைக்கல்விக்கு அனுப்புவதா? என்று பெற்றோர்கள் தடையாக இல்லாமல் மறைக்கல்விக்குப் போவதால் என்ன நன்மை என்பதைக் குழந்தைகளுக்கு உணர்த்த வேண்டும்.

குழந்தைகளுக்கு மறைக்கல்வி என்பது கடவுளுடைய ஆசீர்வாதத்தைத் தனக்குக் கொணர்கிறது என்பதை உணர்ந்து அவர்களைக் கடவுளின் பிரதிநிதிகளாக ஏற்று-அவர்களுக்காக நேரம் ஒதுக்க வேண்டும்.

எளிமையாக வகுப்பு எடுத்தல் :

இயேசு புரியாத வகையில் ஒரு போதும் பேசியதில்லை.  மக்களுக்கு எளிமையாகப் புரிகின்ற வகையில் உப்பு, கடுகு, புளிப்புமாவு, விதை, வலை என்று உவமைகள் வழியாகப் பேசினார்.

“தனக்குத் தெரிந்ததையயல்லாம் சொல்பவன் பெரியவனல்ல.  எளிமையாக புரிகின்ற வகையில் பேசுபவனே சிறந்த பேச்சாளன், எழுதுபவனே சிறந்த எழுத்தாளன்”  என்பார் ஜான் மில்டன்.

மறைக்கல்வி ஆசிரியர்கள் புரியாத வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்துவதற்குப் பதிலாக நகைச்சுவை, கதைகள் மூலமாக குழந்தைகளுக்குச் சொல்லித்தர வேண்டும்.  நல்ல தயாரிப்போடு வருகின்றபோது எளிமையாகச் சொல்லித்தர முடியும்.  தயாரிக்காதபோதுதான் கடினமான வார்த்தைகள் நாவில் வந்து விழும்.

போதிப்பதை வாழ்வாகுத்தல் :

“போதிப்பவர் பலர்
வாழ்பவரோ சிலர்
அந்த சிலரே போற்றுதற்குரியவர்”

என்று கூறுவார் பெர்னாட்ஷா.  

இயேசு எளிமையாக வாழ்ந்தார், உண்மையை உரக்கச் சொன்னார்.  அதனால் மக்கள் கூட்டம் அலையலையாய் அவரைத் தேடி வந்தது.  போதிப்பது ஒன்று, செய்வது ஒன்றாக இருந்தால் குழந்தைகள் ஆசிரியர்களால் ஈர்க்கப்பட மாட்டார்கள்.  அடுத்த முறை மறைக்கல்விக்கு வர மாட்டார்கள்.

விவிலியமே ஆதாரம் :

மற்ற உலகச் செய்திகளைக் குழந்தைகளுக்கு வழங்குவதற்கு எத்தனையோ தளங்கள் இருக்கின்றன.  தொலைக்காட்சி, செய்தித்தாள் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன.  இயேசு பழைப ஏற்பாட்டை மேற்கோள் காட்டி மக்களிடத்தில் பேசினார்.  அதனால் விவிலியக் கதைகள், பாடல்கள் ஆகிய வற்றைக் குழந்தைகளுக்குக் கற்பிக்க வேண்டும்.  ஞாயிறு வாசகங்களை விளக்கிக் கூறலாம்.  விவிலிய கதா பாத்திரங்களை விளையாட்டுகள் மூலம் எடுத்துரைக்கலாம்.

இவ்வாறு பல்வேறு வகைகளில் இயேசு சிறந்த மறைக்கல்வியாளராக நமக்கு முன்னுதாரணமாக இருக்கிறார்.  ஆகவே நாமும் இயேசுவைப் பின்பற்றி, மறைக்கல்வியின் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்து மறைக்கல்வி ஆண்டில் இன்னும் அதிகமாக இறைவார்த்தைகளைப் படித்து அதன்படி வாழ்வோம்.  பலரையும் உருவாக்குவோம்.

J. புஷ்பா 

ஆசிரியை, சிவகங்கை

எந்தவொரு செயலுக்கும் ஒரு காரண காரியம் உண்டு.  பொருள் உண்டு.  அப்படி பொருள் உணர்ந்து செய்யும்போது தான் அதற்கான பலனும் முழுமை பெற வாய்ப்புண்டு.

அந்த வகையில் மறைக்கல்வி ஏன்? எதற்கு கற்றுத்தரப்படுகிறது? என ஆராய்ந்து பொருள் உணர்ந்தால் அதற்கான பலனை நாம் நூறு சதவீதம் பெற முடியும்.  

மறைக்கல்வி ஏன்?

நமது குழந்தைகள் கிறித்துவின் மனநிலையைப் பெற்றிடச் செய்வதே மறைக்கல்வி சொல்லித்தரப்படுவதன் முழுமையான நோக்கம் என ஒற்றை வரியில் நாம் இதற்கு விடை அளிக்கலாம்.  எனினும், கிறித்துவின் மனநிலை என்றால் என்ன?  மனிதனின் மன நிலைக்கும் கிறித்துவின் மனநிலைக்கும் உள்ள வேறுபாடுகள் என்ன?  என்பன போன்ற வினாக்களுக்கும் நாம் விடை கண்டால்தான் மறைக்கல்வி ஏன்? என்பதற்கு இன்னும் அதிகமான ஆழமான பொருளை நாம் உணரலாம்.

மனிதரின் மனநிலையும் (மனிதமும்) கிறித்துவின் மனநிலையும் (கிறித்தவமும்) மேலோட்டமாகப் பார்க்கும் போது ஒன்றாய் இருப்பதுபோல் தோன்றி னாலும் அவற்றுக்குள் சிறிது வேறுபாடு உண்டு.  மனிதனின் மனநிலையைவிட ஒரு படி உயர்ந்தே இருப்பதுதான் கிறித்துவ மனநிலை. 

இப்படியாக மனித மனநிலையைவிட எப்போதும் ஒரு படி உயர்ந்து ஒரு சிறு வித்தியாசத்துடன் சிறந்து விளங்குவது தான் கிறித்துவின் மனநிலை.

மனிதனின் மனநிலையை அடைய உதவி செய்வது கல்வியின் நோக்கம்.  கிறித்துவின் மனநிலையை அடையச் செய்வது மறைக்கல்வியின் நோக்கம்.

எனவேதான் திருச்சபை போன்ற அமைப்புகள் மனிதரின் மனநிலையைக் குழந்தைகளுக்குள் வளர்க்க கல்வியைக் கையிலெடுத்தது.  அத்துடன் கிறித்துவின் மனநிலையைத் தம் குழந்தைகள் பெற மறைக்கல்வியைச் சொல்லிக் கொடுக்கிறது.

கற்றுத்தராத கல்வி : மேற்சொன்ன இரண்டும் சொல்லித்தரப்பட்டும் சொல்லித் தரப்படாத இன்னொரு மனநிலை இன்று பரவி படர்ந்து கிடப்பதையும் நாம் மறக்க முடியாது.  பேராசை, பிறர் பொருள் மேல் ஆசை, வஞ்சகம், சூது, பொறாமை, பொய்மை, போதை என்கிற சாத்தானின் மனநிலை யாரும் சொல்லித்தராமலேயே எங்கும் நிரவி கிடக்கிறது.

சுருங்கச் சொல்லின் 

1. எனக்குரியது எனக்கு;  உனக்குரியது உனக்கு - மனித மனநிலை,  

2. எனக்குரியதும் உனக்கே - கிறித்துவின் மனநிலை,  

3. உனக்குரியதும் எனக்கே - சாத்தானின் மனநிலை -

என்கிற இந்த மூன்று மனநிலைகளில் முதல் இரண்டும் சொல்லித்தரப்பட்டும் சொல்லியே தரப்படாத மூன்றாவது மனநிலையான சாத்தானின் மனநிலையே இன்று நீக்கமற எங்கும் நிறைந்து கிடக்கிறது.

இன்னும் சொல்லப்போனால் மனிதனின் மனநிலையை வளர்க்க முயற்சிக்கும் கல்வியும், அங்குள்ள ஆசிரியரும், கிறித்துவின் மனநிலையை வளர்க்க வந்த கிறித்தவ மதமும், அதன் போதகர்களும், தோற்றுபோய் விட்டார்களோ என்று நினைக்கும் அளவிற்கு இன்று சாத்தானின் மனநிலை மலிந்து கிடக்கின்றது.  இது எதனால்?  என ஆராய்ந்து பார்க்க வேண்டியது அவசியம்.  

காரணங்கள் இரண்டு : மறைக்கல்வியோ, மனிதக் கல்வியோ அதன் உள்ளடக்கங்கள் முதலில் அதற்கான நோக்கத்தை நோக்கி அமைக்கப்படாம லிருப்பதே முதல் காரணம்.  இவைகளே இன்னும் தம் நோக்கத்தில் தெளிவு பெறாமல்-ஆழப்படாமல் இருப்பதே இதற்கான முதன்மை காரணம்.  ஆழ உழுவதே சிறந்தது என அறிந்திருந்தும் நாம் கல்வி என்கிற பெயரில் அகலமாய் உழவே அல்லாடிக் கொண்டிருக்கிறோம்.  

மேலும் இந்த இரண்டு கல்வியுமே கற்பது எதற்கு என்றால் கற்றுக் கொடுப்பதற்கு என்கிற அர்த்தத்திலேயே அரங்கேறி வருகிறது.  இதுவே இவைகள் தோற்றதற்கான இரண்டாவது பெரிய காரணம்.

மறைக்கல்வியோ, மனிதக் கல்வியோ கற்பது எதற்கு என்றால் அதனைப் பிறருக்குக் கற்பிப்பதற்கு அல்ல;  மாறாக கடைப்பிடிப்பதற்கு என்கிற புரிதல் ஏற்பட வேண்டும்.

கற்பதைக் கற்றுக்கொடுப்பது எளிது ஆனால் கடைப்பிடிப்பது கடினம்.  எனவேதான் எல்லோரும் கற்றுக் கொடுக்கவே முயற்சிக்கிறார்கள்.  பல வேளைகளில் கிறித்துவின் மனநிலையை வளர்க்க மறைக்கல்வியைச் சொல்லிக் கொடுப்பவர்கள்கூட கடைப்பிடிப்பது சாத்தானின் மனநிலையைத்தான்.  “படிப்பது-படிப்பிப்பது பகவத் கீதையை, இடிப்பதோ பொருமாள் கோயிலை” என்கிற ரீதியில் செயல்பாடுகள் இருப்பதால்தான் அதை காண்போர் அவ்வழியையே பின்பற்றுகின்றனர்.  இதனால் சாத்தானின் மனநிலையால் உலகம் எளிதாகவே நிரம்பி தழும்பி நிற்கிறது. வாய்வழியாய் சொல்லித்தரப்படாத நிலையில் செயல்வழி கற்றல் மூலமாக சாத்தானின் மனநிலை சட்டெனத் தொற்றிக் கொள்கிறது.  சொல்லித்தரப்படும் மறைக்கல்வியோ, மனிதம் வளர்க்கும் கல்வியோ தோற்றுப் போய்விடுகிறது. இங்கு ஆசிரியர்களுக்கும் போதகர்களுக்கும் பஞ்சமில்லை.  ஆனால் கற்றுக் கொண்டதை அப்படியே தம் வாழ்வில் கடைப்பிடித்து அதன் வழி பிறர்கற்றுக்கொள்ளச் செய்யும் ஆசான்களாலும், சீடர்களாலும்தான் இதை வளர்க்க முடியும்.

மேலும் மறைக்கல்வி என்பது திருச்சபை என்றால் என்ன?  ஞானஸ் நானம் என்றால் என்ன?  என்பது போன்ற பல தகவல்களைச் சொல்லித்தரும் கல்வியாகவும்  பின்பு தேர்வு என்கிற பெயரில் மனனம் செய்த தகவல்களைத் திரும்பி சொல்ல வைக்க முயற்சிப்பதாகவும் கூடிய சாதாரண நிலையில் இருக்கக் கூடாது.  மறைக்கல்வி மூலம் கிறித்தவ மனநிலையைப் பெறச் செய்வதே நமது நோக்கமாக இருக்கிற காரணத்தால் கற்பவருக்குத் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தக் கூடியதாக அமைக்கப்பட வேண்டும்.  ஒரு மனிதனின் மனநிலையில் தாக்கம் ஏற்பட வேண்டுமாயின் குறிப்பிட்ட சூழ்நிலையில் அவனை நிறுத்தி அவனது வினா அல்லது விடை என்ன என அடிக்கடி சிந்திக்கத் தூண்டிட வேண்டும்.  அதன்படி செயலாற்ற வழிகாட்டிட வேண்டும்.

சரியாய் சிந்தித்து முறையாய் செயல் படுபவரே முதன்மைக்குரியவராய் முன்னிலைப் படுத்தி பாராட்டிட வேண்டும்.

பகைவரையும் அன்பு செய்வதே கிறித்துவின் மன நிலை என்று மறைக்கல்வியில் அறிந்து கொண்ட ஒருவன் அதன்படி தன் பகைவனிடம் அன்பு செலுத்திட முயற்சிப் பானாகில் அவனே மறைக்கல்வியில் முதன்மை பெறத் தகுதியுடையவன்.  சுருங்கச் சொல்லின் மறைக்கல்வியின் மதிப்பெண்ணைத் தேர்வுத்தாளில் முடக்கிவிடக் கூடாது.  மாறாக கற்பவரின் வாழ்க்கைத் தளத்தில் மதிப்பீடு செய்திட வேண்டும்.  

இவ்வாறாக மறைக்கல்வியின் நோக்கம் சரியாய் உணரப்படவும், உணர்த்தப்படவும் அதனை எடுத்துச் செல்ல “கடைப்பிடிப்போம்; அதன் வழி கற்பிப்போம்” என்கிற யுக்தியைப் பயன் படுத்திடவும், மறைக்கல்வியின் மதிப்பீடு வாழ்க்கைத் தளத்தில் அறியப்படவும் இந்த மறைக்கல்வி ஆண்டில் அனுகூலம் ஆக்குவோம்.  அதற்கு உரிய வினையை ஆற்ற ஆண்டவனை பிரார்த்திப்போம்.

திரு. எரோணிமுஸ்

‘ஊற்றுக்கண்’ ஆசிரியர்

திருச்சி

நமது தமிழக ஆயர் பேரவை இந்த ஆண்டை (2011-2012) மறைக்கல்வி ஆண்டாகக் கொண்டாட அழைப்பு விடுத்திருக்கிறது.  ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஏதாவதொரு கருத்தினை அடிப்படையாகக் கொண்டு, திருச்சபை சிறப்பு சிந்தனை தருகிறது.  இளையோர் ஆண்டு, குருக்கள் ஆண்டு, பொதுநிலையினர் ஆண்டு, இரண்டாம் வத்திக்கான் சங்கத்தின் 40ஆம் ஆண்டு என்றவாறு இந்த ஆண்டு மறைக்கல்வி ஆண்டு.  காலங்கடந்த சிந்தனை ஆனால் நல்ல சிந்தனை.

மறைக்கல்வி இப்போது மறைக்கப்படும் கல்வியாக, மறைந்த கல்வியாகக் காணப்படுகிறது.  நமது பங்குகளில், நம் பள்ளிகளில், நம் பிள்ளைகளுக்கென்று மறைக்கல்வி வகுப்புகள் நடைபெறும்.  ஆனால் வேறு பள்ளிகளில் பயிலும் மாணவர்களுக்கு மறைக்கல்வி வாய்ப்புக் கிடைக்காமல் போய்விடும்.  இந்தக் குறையைப் போக்க, நம் பங்குகளில் மறைக்கல்வி வகுப்புகள் நடத்தப்படுகின்றன.  தமிழகத்தில் உள்ள அநேக பங்குகளில் பல பங்குகளில் மறைக்கல்வி கற்பித்தல் நடைபெறுவது ஆச்சர்யம்.  ஆனால் அக்கல்வியின் உண்மையான நிலை மற்றும் பணிகளை நோக்கும்போது அக்கல்விதான் ஒரு சராசரி மனிதனின் உலகுசார் அறிவுக்கும், வாழ்க்கைக்கும், ஆன்மீக வாழ்வுக்கும் அடித்தட்டாக அமையும்.  அந்தக் காலத்தில் மணப்பாடு வந்திறங்கிய சவேரியாரும், மறவநாட்டு அருளானந்தரும், கொச்சைத்தமிழில் மறைக்கல்வி போதித்து உபதேசியார்களைப் பயிற்றுவித்து, அந்த உள்ளூர் வாசிகளே மறைபரப்புப்பணியைச் செய்திருக்கிறார்கள்.  அந்த உபதேசியார்கள் வசீகரம் இல்லா திருப்பலி தொடங்கி, அடக்கச் சடங்குவரை, உள்ளூர் மக்களோடு ஒன்றாகப் பின்னிப் பிணைந்து வாழ்ந்து காண்பித்தவர்கள்.

ஆனால் தற்போது, பங்குப்பணியாளர்கள் தங்கள் பங்கில் மறைக்கல்வி நடத்தப்படுவது போல ஒரு பிரமையையும், பெருமையையும் பெற்றிட மறைக்கல்வி வகுப்புகள் நடத்துகிறார்கள்.  பலரின் ஒத்துழைப்பும் போதாமல் உள்ளது. 

V.B.S. எனும் கோடைகால வேதாகமப் பள்ளியும் 10 நாட்கள்தான்.  அதுவும் காலை 10 மணி முதல் பிற்பகல் 1 மணி வரை மட்டுமே.  எனவே இன்னும் நிறைய ஆர்வமும் முன்னெடுப்பும் குருக்கள், துறவிகள், பெற்றோர் மற்றும் பிள்ளைகள் மத்தியில் தேவைப்படுகின்றன.

மறைக்கல்வியின் பயன்கள் பல.  கத்தோலிக்கக் கிறிஸ்தவனுக்குப் பிறப்பு முதல் இறப்பு வரை திருவருட்சாதனங்கள் உண்டு.  பிஞ்சு உள்ளங்களில் கதைகள் வாயிலாக பாடல்கள், விளையாட்டுக்கள் வாயிலாக இயேசுவின் மதிப்பீடுகளைச் சொல்லித்தருவது எத்துணை இனிமையானது.  பல புனிதர்களைப் புனிதர்களாக்கியது அவர்களின் அன்னையின் அரவணைப்பில், அவர்கள் கேட்ட புனிதர்களின் வாழ்க்கை முறைகள்தான்.  பல அருட்பணியாளர்கள், அவர்கள் சிறு பிள்ளைகளாக இருந்த காலத்தில் சந்தித்த குருமார்கள், அவர்களின் எளிமையான பக்தி நிறைந்த, வேறுபாடற்ற மனநிலை மூலம் ஈர்க்கப்பட்டிருக்கிறார்கள்.  தற்போதைய குருக்களின் வாழ்க்கை முறைகளை முன்னிறுத்தி குருக்களாகும் எண்ணிக்கை குறைவே.

மறைக்கல்வி என்பது தேர்வுக் கண்ணோட்டத்தில் நடத்தும் வகுப்புகள் அல்ல.  அவைகள் வாழ்வியல் கண்ணோட்டத்தில் நடத்தப்படும் பாசறைகள்.  அன்பு, தர்மம், பிறருக்கு உதவி, எளிமை, எதார்த்தம், பகிர்வு போன்ற நன்மதிப்பீடுகளைத் தரவல்ல மறைக்கல்வியை இளம் தலைமறையினருக்கு நாம் தராவிட்டால், நாம் கடவுளுக்குக் கணக்குக் கொடுக்கவேண்டியவர்களாவோம்.  இது குருக்களின் கடமை என்று நினைத்தால் அது மடமை.  நம் அனைவருக்கும் இந்தக் கடமையாற்ற உரிமையும் தகுதியும் உள்ளன.

பேராசிரியர் அ. குழந்தைராஜ்

காரைக்குடி

“நற்செய்தி அறிவிப்போரின் பாதங்கள் எத்தனை அழகாய் இருக்கின்றன” (உரோ 10:15).

“சிங்கக் குட்டிகள் உணவின்றிப் பட்டினி இருக்க நேரிட்டாலும் ஆண்டவரை நாடுவோர்க்கு நன்மை ஏதும் குறையாது” (திபா 34:10).  ஆனால் கிறிஸ்தவர்களாகி நாம் அனைவருமே குறைகள் ஏதுமின்றி நிறைவாக வாழ்கிறோமா?  என்ற கேள்வியை நமக்கு நாமே கேட்டுப் பார்த்தால் பதில் வெறுமையாக இருக்கிறது ஏன் இந்த வெறுமை?  சிறுவயதில் நாம் பெற்றுக் கொள்ளாத மறை உண்மைகள், இறைவனைப் பற்றி அறியாத தன்மை.  வாழ்வு கடவுள் அன்பினால் கட்டப் பட்டதா? அல்லது இவ்வுலகின் செல்வங்களுக்காக, இவ்வுலக ஆசீர் வாதங்களுக்காக மட்டுமே கடவுளை நாடுவதில் அமைந்துள்ளதா?

நம்மில் பெரும்பான்மையானோர் இறைவார்த்தைகளுக்கு மதிப்பு கொடுத்து அவற்றின்படி நடக்காமல், இறைவார்த்தைகளை நம் வாழ்க்கையில் பயன்படுத்தாமல் நம்முடைய இவ்வுலக வாழ்க்கைக்குத் தேவையான பொருளாதாரத்திற்கு மட்டுமே நாம் இறைவனைத் தேடினால் நம்மில் ஏது நிம்மதி?  கத்தோலிக்கத் திருச்சபையின் விசுவாசம், இறைவார்த்தை, ஆன்மீகம் ஆகியன பற்றி முதலில் பெற்றோர் அறிந்து இருந்தால்தான் நம் பிள்ளைகளுக்குக் கற்றுத்தர முடியும்.  இதுதான் மறைக்கல்வியில் கற்றுக் கொடுக்கப்படுகிறது.

வானத்தின் மழை பூமியில் பலன்தர வேண்டும் என்றால் மண் பக்குவப்பட்டு இருக்க வேண்டும்.  அப்போதுதான் மழை நீர் மண்ணில் பட்டவுடன் தேவையான பலனை அது அளிக்கும்.  அவ்வாறே இறை வார்த்தைகள் நம்மில் பலன்தர நம் மனதை நாம் பக்குவப்படுத்தி இருக்க வேண்டும்.  இதைத்தான் ஞாயிறு மறைக்கல்வியும் முக்கியத்துவப் படுத்துகிறது.  அன்புக் குழந்தைகளே 1986ஆம் ஆண்டு அமெரிக்காவில் நடைபெற்ற ஓட்டப் பந்தயத்தில் இந்தியாவைச் சேர்ந்த ஷைனி ஆபிரகாம் பங்கேற்று மிகப் பெரிய சாதனைப் படைத்தார்.  போட்டியில் முதல் நபராக வந்து சேர்ந்தார்.  ஆனால் அந்தோ பரிதாபம் நடுவர்கள் ஷைனி ஆபிரகாமுக்கு முதல் பரிசு கொடுக்காமல் அவருக்கு அடுத்தபடியாக வந்தவருக்குப் பரிசைக் கொடுத்தனர்.  மாறாக ஷைனி ஆபிரகாமைத் தகுதி நீக்கம் செய்தனர்.  காரணம் என்ன?  அவர் வேகமாகத்தான் ஓடினார்.  எல்லாரையும் விட முதலாக இலக்கை வந்து சேர்ந்ததும் உண்மைதான்.  ஆனால் அவர் தனக்குக் குறிக்கப்பட்ட பாதையில் ஓடாமல் தவறான பாதையில் ஓடினார்.  

இதைப்போன்றுதான் கிறிஸ்தவர்கள் விரைவாக ஓடுகிறார்கள்.  எல்லாரையும் விட சிறந்த பணியைச் செய்கிறார்கள்.  ஆனால் சில தவறான பாதைகளால் பரிசு பெறத் தகுதியற்றவர்களாகிவிடுகிறோம்.  அழைக்கப்பட்ட வர்கள் என்ன நோக்கத்திற்காக அழைக்கப்பட்டார்களோ அதைத் தவிர மற்ற அனைத்துப் பணிகளையும் செய்கிறார்கள்,  சிந்திப்போம்.  

சுவாமி அபிஷேக்தானந்தா (கத்தோலிக்க குரு) ஒரு இந்து சந்நியாசியைச் சந்தித்தபோது அந்த சந்நியாசி உங்கள் கிறிஸ்தவ மிசனரிகள் கல்வி, மருத்துவம், சமூக நீதி போன்ற பணிகளை மக்களுக்குக் கொடுத்திருப்பது மிக்க மகிழ்ச்சிதான்.  ஆயினும் தேவையானது ஒன்றே.  மக்கள் கடவுளைக் காண பசியோடு இருக்கிறார்கள்.  இயேசு தவிர எல்லாவற்றையும் கொடுக்கிறீர்கள்.  அவர்களுக்குத் தேவை இயேசு கிறிஸ்துவே.  இதை எப்போது கொடுக்கப் போகிறீர்கள்? என்று கேட்டாராம்.  நாம் இயேசுவைத் தவிர எல்லாவற்றையும் கொடுத்திருக்கிறோம் என்பது உண்மையே.   சிந்திப்போம்.

சட்டியில் இருந்தால்தானே அகப்பையில் வரும்.  இறைவார்த்தையை அறியாதவர் இறைமகன் இயேசுவையே அறியாதவராவார் என்று புனித எரோணிமுஸ் கூறியிருக்கிறார்.  உண்மையிலேயே இறைவார்த்தை நமக்குள் நம்மோடு இருக்கும் என்றால் ஒளியின் மக்களாகிய நாம் இறை வார்த்தையை நம் பிள்ளைகளுக்கு அறிவிக்கவும், பகிரக்கூடியவர்களாகவும் வாழ்வோம்.  “நீங்கள் உலகிற்கு ஒளியாய் இருக்கிறீர்கள் . . .  எவரும் விளக்கை ஏற்றி மரக்காலுக்குள் வைப்பதில்லை . . .   மக்கள் உங்கள் நற்செயல்களைக் கண்டு உங்கள் விண்ணகத் தந்தையைப் போற்றிப் புகழ்வார்கள்” (மத் 5:14-16).  எனவே மறைக்கல்விக்கு நம் பிள்ளைகளை ஊக்கப்படுத்தி கிறிஸ்துவுக்கு சாட்சிகளாக வாழ்வோம்.  நாம் பெற்ற கிறிஸ்து வாழ்வைப் பிறருக்கு கொடுப்போம். 

சகோ. பிலோ FSJ

கருமண்டபம், திருச்சி

நம் எண்ணத் திரைகளில் வண்ணப் படங்களாக உருவெடுத்து காவியம் படைக்க அமையும் அடித்தளமே கற்பனைகள்.  கற்பனைகளுக்கு எல்லைக் கோடு கிழித்து சிறு வட்டத்துக்குள் சிறைப்பிடித்தவர் யாருமே இல்லை.  எங்கும் எப்போதும் எல்லோருக்கும் கற்பனைகள் பொதுவானவையே!

‘கற்பனைகள் என்பது தனி உலகம்’ என்று பேசுவோரும் உண்டு.  நிஜ உலகைக் கடந்து கற்பனை வானில் சிறகு விரித்து வலம் வருவதில் மட்டற்ற மகிழ்ச்சி உண்டு.  வாழ்க்கையில் உயர்ந்து வெற்றிக் கனி பறிக்க நாம் தீட்டும் திட்டங்கள் எல்லாம் முதலில் நமது கற்பனையில் தான் படிவமாக அமைகின்றன.

“நான் சிறுவனாக இருக்கும்போது ஒரு மருத்துவரைப் போல நோயாளிகளுக்கு ஊசிப் போடுவேன்.  நான் தனியாக இருக்கும்போது அடிக்கடி அதைக் கற்பனை செய்து பார்ப்பேன்.  நாளடைவில் நான் ஒரு மருத்துவர் என்ற நினைவு என் ஆழ்மனதில் ஆழமாக பதிந்து விட்டது.  எப்படியும் நான் ஒரு மருத்துவர் நிலைக்கு உயர்ந்திட வேண்டும் என்று கடினப்பட்டு படித்தேன்.  இன்று அது நிஜமாகிவிட்டது” என்று எனது நண்பர் ஒருவர் என்னோடு பகிர்ந்து கொண்டார்.

ஒரு சில தினங்களுக்கு முன்பாக எனது நண்பர் குருவின் இல்லத்தைச் சந்தித்தேன்.  நண்பரின் தாயார் மட்டும் வீட்டில் இருந்தார்.  அப்போது வீட்டின் அலங்கார கண்ணாடி பேழைக் குள்ளிருந்து ஒரு அழகுப் பொருளை எடுத்து என்னிடம் காட்டினார்.  அது குருவானவர் திருப்பலியின்போது அணியும் திருவழிபாட்டு மேலுடை.  மிகமிகச் சிறியதாக, அழகாக வெட்டப்பட்டு ஊசி நூலினால் அழகுற தைக்கப்பட்டிருந்தது.  வியப்போடு பார்த்த என்னிடம் “எனது மகன் நான்காம் வகுப்புப் படிக்கும்போது, அவனே தைத்தது” என்றார்.  நண்பரின் தாயார் சிறு வயதிலே ஏற்பட்ட இந்தக் கற்பனை விருப்பமாக மாறி இன்றைக்குச் சிறந்த அருள்பணியாராக நண்பர் பணிசெய்து கொண்டிருக்கிறார்.

நமது உருவாக்கத்திற்கு கற்பனைகள் எப்படி அடித்தளமாக அமைகிறது என்பதற்கு மேற்கண்ட நிகழ்வுகள் சிறந்த உதாரணங்கள்.  வாழ்க்கையில் மெல்ல மெல்ல உயர்ந்து வரலாற்றின் பக்கங்களில் இடம் பிடித்த எண்ணற்ற அறிவியல் மேதைகள் நாட்டுத் தவைர்கள் எல்லோரும் “மனிதனால் கற்பனை செய்யக்கூடிய எதையும் மனிதனால் உருவாக்க முடியும்” என்பதற்குச் சான்றுகள்.

நேர்மறைச் சிந்தனைகளுடன் நமது கற்பனைச் சிறகுகளை விரித்திடுவோம்.  முழுவேகத்தில் நமது மனவெளிவிட்டு வான்வெளியில் தினம்தினம் வலம் வருவோம்.  உலகக் கோப்பை கிரிக்கெட்டில் வெற்றியடைந்தே தீரவேண்டும் என்ற தீர்க்கமான முடிவில் மூர்க்கமாக விளையாடி இந்திய அணியை வழி நடத்திய டோனியைப் போல கற்பனைக்கு உயிர்கொடுத்து உருகொடுக்க உழைத்திடுவோம்!  

பசித்தது ...
அவனே உணவானான்
காசி ஆனந்தன்

கள்வன் இல்லை
என்ற
கூற்றை உடைக்க
சிலம்பை உடைத்தாள்
ஒருத்தி!
பத்தினி என்பதைப்
பறைசாற்ற
தீ மிதித்தாள்
இன்னொருத்தி!
இந்திக்குக் கரிபூசி
செம்மொழி காக்க
தீக்குளித்தான்
சின்னச்சாமி!
இனம் மீட்க
தன்னையே எரித்துக் கொண்டான்
முத்துக்குமார்!
இவைகளுக்கான
நீதியைத்
தியாகம்தான் தந்தது.

கங்கையைக் காக்க
உண்ணாவிரதமிருந்து
இறந்து போனான்
இளம் துறவி நிகமானந்தா!
நாட்டிற்காக
அவன் அழுதான்
அழுததில் வற்றிப் போனது
கங்கை!
விடுதலைக்காக
நீராகாரம் அருந்தாது
உண்ணாநோன்பிருந்து
வீரச்சாவடைந்தான்
திலீபன்!
அவன்
இறப்பில் வெடித்தது
புரட்சி!
இன்று
உண்ணாவிரதம்
அரசியலானது!
இங்கு
சில மணி நேர
உண்ணாவிரதங்களும்
நடந்ததுண்டு!
இன்று
மழை பெய்யாமலே
வெளுக்கிறது
காவிகளின் சாயம்
உண்ணாவிரத பந்தல்களில்!!

ஜே. தமிழ்ச்செல்வன்

மறைக்கல்வி அறிவுக்கான பாடமன்று, வாழ்க்கைக்கான பாடம்!

ஜெரோம் (சிறுவன்) : டேய், அருண்!  பூசை முடிந்ததும் அந்த வேதியர்கண்ணுல படாம சீக்கிரம் வந்துடு.  இல்லைன்னா மறைக்கல்வி எடுத்து நம்மள சாகடிச்சிடுவாரு!

தாய் : பிரின்சி!  நீ இப்ப கடைக்குப் போனாத்தான் உங்க Sisterகிட்ட மறைக்கல்வி Classக்கு லீவு கேட்பேன். 

தோமினிக் (இளைஞன்) :  ஏற்கனவே படிப்பு, டியூசன், கம்பியூட்டர் Classன்னு வாரம் முழுவதும் குழந்தைகள் கஷ்டப்படறாங்க . . .  இப்ப மறைக்கல்வி தேவையா?

மேற்குறிப்பிட்ட உரையாடலைக் கேட்டவர்களில் நீங்களும் ஒருவராய் இருக்கலாம்.  ‘மறைக்கல்வி’யை ஒரு அறிவுப் பாடமாகப் பார்ப்பதை விட இறை அனுபவமுள்ள ஆன்மீகப் பாடமாக பார்க்க வேண்டும்.  ஏனென்றால், டி.வி. ரிமோட் திருப்பும் கைகளுக்குத் திருவிவிலியம் திருப்ப வலிக்கிறது.  ஊர் சுற்றும் கால்களுக்குக் கோயில் வாசலை மிதிக்கக் கூசுகிறது.  திரைப்படத்தைக் தேடித் தேடி பார்க்கப் போகும் கண்களுக்கு நல்லவற்றைப் பார்க்கத் தடை விதிக்கப் பட்டுள்ளது.  காரணம், மறைக்கல்வி என்ற இறையறிவு உங்களில் உருவாக்கப் படவில்லை என்பதே!  குடும்பமே மறைக்கல்வியின் முதல்பள்ளிக்கூடம் என்பதைப் பெற்றோர்கள் மறப்பதால்தான் பிள்ளைகள் இன்று திசைமாறி மாற்றுப் பாதையில் இறகுகளை விரிவுப்படுத்தி பறக்கிறார்கள்.  சீரழிகிறார்கள்.  என்னோடு பயணியுங்கள், மறைக்கல்வியின் அவசியத்தைச் சற்று அலசிப் பார்ப்போம்.

பொருள் அறிந்து கற்போம் :

மறைக்கல்வியைப் பொருள்பட கற்க வேண்டும்.  முற்றிலும் உண்மை தான்.  ஆனால் இந்தத் தலைப்புக்கு அர்த்தம் அதுவல்ல.  மறைக்கல்வியின் பொருள் என்ன? என்பதை முதலில் அறிந்து கொண்டு, பிறகு மறைக்கல்வியைக் கற்க வேண்டும்.  ஞானஉபதேசம் என்று அழைக்கப்பட்டு, அக்காலத்தில் கற்றுத் தரப்படும் பாடம் இன்று மறைக்கல்வி என்ற பெயரால் அழைக்கப்படுகிறது.  Catechism என்னும் இச்சொல் Catechesis என்ற கிரேக்கச் சொல்லில்  இருந்து பிறந்தது.  இதற்கு ஒலி எழுப்புதல், எதிரொலித்தல், முழக்கம் செய்தல் என்பது பொருளாகும்.  கிறிஸ்து என்ன செய்தாரோ அதையே மறைக்கல்வி ஆசிரியரும் செய்கின்றார்.  ஆகவே மறைக்கல்வியைக் கற்போம்;  அதுவே நம் வாழ்வை நல்வழிக்கு அழைத்துச் செல்லும் பாதை.   

மறைக்கல்வியில் திருச்சபை :

“திருச்சபை” அது என்ன என நம்மில் பலரும் கேட்கும் கேள்வி.  திருச்சபையைப் பற்றியும் அதன் பாரம்பரியம் பற்றியும் நாம் அறியும் சிறப்பான இடம் மறைக்கல்வி.  அன்று தொட்டு இன்றுவரை திருச்சபையில் மறைக்கல்வி முக்கிய இடத்தைப் பிடித்திருக்கிறது.  எனவே மறைக்கல்வியைக் கற்று மறைப் பொருளை அறிந்திடுவோம்.

 மறைக்கல்வியில் விவிலியம் :

இயேசுவின் பிறப்பு, இறப்பு, உயிர்ப்பு இவற்றையயல்லாம் ஒன்றிணைத்து ஒரு பகுதியாக திருவிவிலியத்தில் வாசிக்கும் போதும், அதனைப் பிறருக்கு எடுத்துரைக்கும் போதும் அது இறை அறிவிப்பாகக் கருதப்படும்.  புனித பேதுரு இறை போதனை அளித்திருக்கிறார் என்பதை நமது மறைநூல் சுட்டிக் காட்டுகிறது (திப 2:14-40).  அதுமட்டுமல்லாமல் முதல் மறைச்சாட்சியான புனித ஸ்தேவான் யூதர்களுக்கு இறை போதனையைப் பறைச்சாற்றி இருக்கிறார் (திப 7:1-53).  மேலும் அந்தியோக்கியாவில் பவுல் போதித்தும் உள்ளார் (திப 13:16-33).  இப்போதனைகள் மீண்டும் மீண்டுமாக புதிய விளக்கங்களோடு சிந்திக்கப்பட்டு வாழ்வோடு இணையும் கல்வியாக மாற்றப்படும்போது இறைவார்த்தையின் ஒளியில் மறைக்கல்வி சிறப்புமிக்க வாழ்வுப் பாதையாக மாறுகிறது.  ஆகவே விவிலியத்தை மையப் படுத்துவோம்;  இறைவார்த்தையைக் கற்று மறைக்கல்வியில் மறுபிறப்பெடுப்போம்.  

வாழ்வை வசந்தமாக்க :

திருச்சபையின் சொல் அறிந்து, விவிலித்தின் வழிநின்று கற்பதைவிட நம் வாழ்க்கையை வசந்த காலமாக மாற்றுவதென்பது நாம் செய்யக்கூடிய செயலில்தான் உள்ளது.  மறைக்கல்வி எதற்கு என்று ஓட்டு வீட்டில் உறங்குபவரும். எதுக்குடா இதெல்லாம் என்று சொல்லி ஏ.சி. அறையில் மகிழ்வோரும் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய செய்திகள் ஏராளம்.

நாம் கொண்டுள்ள விசுவாசம் உறுதிப்பட விவிலிய அறிவும், செபத்தின் உட்பொருளை உணருதலும் தேவை.  அதுமட்டுமல்லாமல் கடவுளைக் கண்டறிய வேண்டிய வழிகளும் நமக்கு அவசிய மானது ஒன்று.  இதெல்லாம் சிறுவர், சிறுமியருக்குத்தானே என்று மட்டும் நினைத்தோமென்றால் நாம் நிறை வளர்ச்சி காண முடியாது.  குழந்தைக்குத் தேவை, இளையோருக்குத் தேவை, முதிர் வயதினருக்குத் தேவை.

வாழ்வை வசந்தமாக்கிட வழிகள் பல உண்டு.  ஆனால், ஆண்டவரின் அருள் பெற்று, உண்மையான புரிதல் கொண்டு வாழ்க்கைப் பயணத்தில் பயணிக்க உதவும் பச்சை நிற விளக்குத்தான் மறைக்கல்வி.

வருங்காலம் வசந்தமாகிட மறைக்கல்வியைப் படிப்போம்!  மற்றவருக்கு மறைக்கல்வியைப் பயிற்றுவிப்போம்! 

சகோ. மாணிக்கம்

திருச்சி மறைமாவட்டம்  

சுவக்கீன் என்றால் “ஆண்டவரது தயாரிப்பு” என்பது பொருள்.  அன்னா என்றால் “இறைவனது அருள்” என்று பொருள்.  அன்னம்மாள் பெத்லகேமில் பிறந்தார்.  நாசரேத்தில் வாழ்ந்த சுவக்கீன் என்பவரை மணந்தார்.  இருவரும் தாவீது அரசருடைய குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள்.  இவர்களுக்கு நெடுங்காலமாக குழந்தை இல்லை.  பிறகு மரியாள் பிறந்தார்.  மரியாளுக்கு மூன்று வயது ஆனதும் தேவாலயத்திற்குச் செல்லும்படி அவரைக் கடவுள் அழைத்தார்.  சுவக்கீனும் அன்னம்மாளும் தியாக குணம் படைத்தவர்கள்.  நெடுங்காலமாய் தவம் இருந்து கடவுளை மன்றாடிப் பெற்றெடுத்த அழகிய குழந்தையைக் கடவுளுக்கு இவர்கள் அர்ப்பணம் செய்தார்கள்.

திருச்சபையில் பெருங்காலத்திற்கு முன்பிருந்தே புனித அன்னம்மளை விசுவாசிகள் வணங்கி வந்திருக்கிறார்கள். இவரின் பெயரில் கோவில்கள் கட்டப் பட்டன.  கிழக்கத்திய திருச்சபையின் பிதாப்பிதாக்கள் இவரது பரிசுத்த தனத்தைப் பற்றியும் இவர் பெற்ற வரங்களைப் பற்றியும் அழகாகக் கூறியிருக்கிறார்கள்.  நான்காம் நூற்றாண்டில் புனித சுவக்கீன் பெயரில் எருசலேமில் ஓர் ஆலயம் அமைக்கப்பட்டது.

சிந்தனை : இவர்களைப் போல கடவுளுக்காக, நாம் நேசிக்கும் இடம், பொருள், ஆட்களைத் தியாகம் செய்வதற்கான தைரியத்தைக் கேட்டு மன்றாடுவோம்.

செபம் : ஆண்டவரே, தியாக மனப்பான்மையை எங்கள் அனைவருக்கும் தாரும். 

-எட்வர்டு

திருச்சபைப் புனிதர்கள் வரிசையில் புனித பசிலியார் (St. Basil) மிகவும் உயர்ந்த புனிதராய்க் கருதப்படுகிறார்.  புனிதர்களும், வேதசாட்சிகளும் பிறந்த குடும்பத்தில் பிறந்தாலும் புனித பசிலியார் இளமையின் நாட்களில் உலகப் பற்று நிறைந்தவராகவே இருந்தார்.  புனித பசிலியார் (329-379) இயல்பிலேயே மிகுந்த அறிவுத் திறனும், செல்வச் செழிப்பும் நிறைந்தவராய் இருந்ததால் ரோம் நகர்கடந்து கிரேக்கம், ஏத்தன்ஸ் நாடுகளுக்கும் சென்று உயர்கல்வி பயின்றார். 

உலகியல் சிந்தனை நிறைந்தவராய் இருந்த இவரை இறைவனுக்குள் வழிநடத்தியவர் அவரின் உடன்பிறந்த சகோதரி மார்க்ரீனா (Marcrina) தான்.  இறைவன் இயேசுவின் இறை வாழ்வில் நுழைந்தபின் மகிழ்வுக்குரிய புதிய வாழ்வைக் கண்டார்.  இறைவார்த்தைகளை வேதாகமத்தில் படிக்கப் படிக்க  உலகத்தின் வெறுமை இவரின் கண்களுக்குத் தெளிவாய் தெரிந்தது.  உலகப் பற்றிலிருந்தும் பொருளாசையிலிருந்தும் விடுபட விடுபட இறைமகிழ்வு இவரின் இதயத்தில் நுழைவதை உணர்ந்தார்.

இறைஇயேசுவுக்குத் தன்னை முழுமையாய் ஒப்புக்கொடுக்க துறவியர் வாழ்வு வாழ்ந்து தன் 35ஆம் வயதில் குருவானவராய் அருள் பொழிவு பெற்றார்.  ஆயரான பிறகும் அநேக அன்பு இல்லங்களைத் தோற்றுவித்து மிகப் பெரிய புனிதராய் மரித்தார்.  “இவ்வுலகில் இருக்கும் பொழுது மட்டுமே நாம் இறைப் பணி செய்ய முடியும், மறு உலகில் அல்ல.  எனவே இவ்வுலக வாழ்வு முழுவதிலும் இறை இயேசுவின் பணியைச் செய்வதே மிகப் பெரிய பாக்கியம் என்பதை உணருவோம்” என்றார்.

வேதாகமத்தில் நாகூம் ஆகமத்தில் இவ்வாறு வாசிக்கிறோம் “இதோ சமாதானத்தை அறிவிக்கும் நற்செய்தியைக் கொண்டு வருகிறவனின் கால்கள் மலை மேல்நடந்து வருகின்றன” (நாகூம் 1:15).   

“சமாதான நற்செய்தியை அறிவிக்க வருகிறவருடைய மலரடிகள் மலைகள் மேல் எத்துணை அழகாய் இருக்கின்றன” (எசா 52:4) எனவும் வாசிக்கிறோம்.

லூக் 9:1ஐ வாசிக்கும்பொழுது ஆண்டவர் இயேசு பன்னிரு அப்போஸ் தலர்களை அழைத்து, பரிசுத்த ஆவியினால் அபிஷேகம் செய்து அவர்களை “பேய்களை அடக்கவும், நோய்களைக் குணமாக்கவும், இறையரசைப் பற்றிச் செய்தியை அறிவிக்கவும் அவர்களை அனுப்பினார்” எனக் காண்கிறோம்.

லூக் 9:23-26 வரை வாசிக்கும் பொழுது இறைவார்த்தையின் நிமித்தம் இயேசுவைப் பின்பற்றும் ஒரு அப்போஸ் தலன், சீடன் எவ்வாறு இருக்க வேண்டுமென இயேசு குறிப்பிடுகிறார்.

1. தன்னையே மறுத்து தன் சிலுவையை நாள்தோறும் சுமந்து கொண்டு என்னைப் பின் தொடரட்டும்.
2. என் பொருட்டுத் தன் உயிரை இழப்பவனோ அதை மீண்டும் பெற்றுக் கொள்வான். 
3. என்னைப் பற்றியும் என் வார்த்தைகளைப் பற்றியும் வெட்கப்படுகிறவன் எவனோ அவனைப் பற்றி மனுமகன் தமக்கும், தந்தைக்கும், பரிசுத்த வானதூதருக்கும் உரிய மாட்சிமையில் வரும்போது வெட்கப்படுவார்” என்கிறார்.

இறை இயேசுவைப் பின்பற்றுபவர் எளிய வாழ்வு, உலக பற்றின்மை, துன்பங்களை ஏற்றுக் கொள்ளும் மன வலிமையைக் குறித்தும் (லூக் 9:57-62) ஆண்டவர் இயேசு குறிப்பிடுகிறார்.

இறை அழைப்பின் மகத்துவம், ஆத்தும இரட்சண்ணியப் பணியின் உயர்வு, விண்ணகப் பேரின்ப வாழ்வு இவைகள் எவ்வளவு உன்னதமான தென்றால் இயேசு குறிப்பிடும் தியாகமும் தூய்மை வாழ்வும் இவ்வுலகப் பேற்றுக்கும் மேலாய் தகுதியுடைதாய் இருக்கிறது என்றுதானே பொருள். 

இன்று கிறிஸ்துவின் மறை உண்மைகளைக் “குட்டிக் கதைகள்” மூலம் இருபத்தைந்து புத்தகங்களுக்கும் மேல் எழுதி வெளியிட்ட குருவைச் சந்தித்தேன்.  இவ்வளவு எழுத்துப் பணி எப்படி உங்களுக்குச் சாத்தியமாகிறது எனக் கேட்டேன். 

அவர் குறிப்பிட்டார் “நான் என் ஜெபத்தில் கருத்தாய் இருக்கிறேன்.  ஆண்டவர்  வெறுக்கும் எப்பழக்கத்தையும் நான் பின்பற்றுவதில்லை.  அவருக்கு உத்தமமாய் இருக்க விரும்புவதால் இறைவனும் என்னைப் புதுப் புது அறிவினால் நிரப்புகிறார் என நினைக்கிறேன்” என்றார்.

புனித பெர்னார்ட் (1091-1153) ஒரு சமயத்தில் தன்னுடன் துறவு வாழ்விலிருந்தவர்களுடன் ஆலயத்தில் ஜெபித்துக் கொண்டிருந்தார்.  அப்பொழுது விண்ணகத்தின் சாயல் அங்கு பொழியத் தொடங்கியது.  புதியதரிசனக் காட்சி வெளிப் பட்டதை இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறார். 

துறவியர் ஜெபித்துக் கொண்டிருக்கும் பொழுது எல்லாத் துறவியரின் அருகில் ஒரு சம்மனசானவர் நிற்பதைக் கண்டார்.  அந்த சம்மனசானவர்கள் அனைவரும் அவரவர்களின் காவல் தூதர்களே.

ஒவ்வொரு வானதூதரும் தம் கையில் ஒரு சிறிய எழுது குறிப்பேடு வைத்திருந்தார்கள்;  சில சம்மனசானவர்கள் குறிப்பேட்டில் தங்க எழுத்தி னாலும், சிலர் வெள்ளி எழுத்தினாலும், வேறு சிலர் சாதாரண மையினாலும் குறிப்பெழுதிக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டார்.  சில சம்மனசானவர்களோ சாதாரண தண்ணீரால் எழுதிக் கொண்டி ருந்தார்கள்.  கடைசியில் சில வானதூதர்களோ கலங்கிய முகத்துடன் எதுவும் எழுதாமல் நின்று கொண்டிருந்தார்கள்.

தங்கத்திலும், வெள்ளியிலும் எழுதிய சம்மனசானவர்களின் துறவியர் ஒழுக்க வாழ்விலும், இறைப்பணியிலும், ஜெபத்திலும் இறை அன்புடன் செயல்பட்டவர்களே.  சாதாரண மையினால் எழுதப்பட்டவர்கள் இறை அன்பும் ஜெபப் பற்றும், அர்ப்பண உணர்வும் இல்லாதவர்களாயிருந்தார்கள்.  தண்ணீரில் எழுதப் பட்டவர்கள் இறை அன்போ, ஜெபப் பற்றோ இல்லாமல் உடல் ஆசைகளுக்கு அடிமையானவர்களாய் இருப்பதைக் குறிப்பிட்டார் புனித பெர்னார்ட்.

நமக்கெனக் கொடுக்கப்பட்ட இறை வாழ்வைப் புனிதமாய்ப் பயன்படுத்தும் பொழுது இறைவனும் நம்மை மிகுதியான வரங்களால் ஆசீர்வதித்து நிரப்புவார் என்பதே உண்மை - சிந்திப்போம். 1

Fr. ஜெகநாதன்,

அய்யம்பாளையம், திண்டுக்கல்

வாழ்வும் வழியுமான இறைவா!
உம் மகன் இயேசு கிறிஸ்து வழியாக
நீர் வெளிப்படுத்திய மறையுண்மைகளை
ஆழமாகச் சிந்தித்து எங்களது நம்பிக்கை வாழ்வை
வளப்படுத்த நீர் அழைக்கின்றீர்.
இந்த அழைப்பை நன்கு உணர்ந்து
சிறப்பாகச் செயல்பட இந்த மறைக்கல்வி ஆண்டைத்
தந்தமைக்காக உமக்கு நன்றி கூறுகின்றோம்.
“எல்லாருக்கும் மறைக்கல்வி” என்னும் இலக்கை
அடைய எங்களுக்கு உமது அருளைத் தாரும்.
மறைக்கல்வித் தளங்களாக விளங்கும் எங்கள் குடும்பங்கள்,
அன்பியங்கள், பங்கு, மறைமாவட்டம், நிறுவனங்களை ஆசீர்வதியும்.
மறைக்கல்விப் பணியை அர்ப்பணத்துடன் ஆற்றும்
மறைக்கல்வி ஆசிரியர்களையும் ஆர்வத்துடன் கற்றுக்கொள்ளும்
அனைத்து நிலையினரையும் நீர் நிறைவாக ஆசீர்வதிப்பீராக.
காலத்தின் அறிகுறிகளை நாங்கள் நன்கு கண்டறிந்து
உமது வார்த்தையின் ஒளியில் செயல்பட மறைக்கல்வி எமக்கு உதவுவதாக.
திருச்சபையின் போதனைகளை நாங்கள் நன்றாகப் புரிந்து கொள்ளவும்
பிறருக்கு எடுத்துரைப்பதோடு அவற்றைக் கடைப்பிடித்து
வாழவும் எமக்கு மன உறுதி தந்தருளும்.
உம் திருமகன் இயேசுவின் உளப்பாங்குடன்
வாழ்வின் எல்லாச் சூழல்களையும் எதிர்கொள்ள
உம் ஆவியாரின் ஞானத்தையும் அருள் ஆற்றலையும்
எங்களுக்கு அருளும்.
இவ்வாறு இந்த மறைக்கல்வி ஆண்டில் தமிழகத் திருச்சபை
மறுமலர்ச்சி காண எங்கள் ஆண்டவரும் சிறந்த மறைக்கல்வியாளருமான
இயேசு கிறிஸ்து வழியாக உம்மை மன்றாடுகிறோம் - ஆமென்.